روی تو خوش می نماید آیـــــنه ی ما
کاینه پاکیزه است و روی تو زیبا
روی تو خوش می نماید آیـــــنه ی ما
خوی جمیل از جمال روی تو پیدا
چون مــی روشــن در آبگــینه صــافـی
از تو نباشد به هــیچ روی شکیبا
هر که دمی با تـو بوَد یا قـــدمی رفت
ما همه پیچیده ار کمند تو عمـدا
صــــید بیابـــان سر از کمـــــــند بپیچد
گر بکشندش نمی روم به دگر جا
طایـر مسکــین که مــــهر بست بجایی
درد احـــــــــــبا نــــــمی برم به اطـبا
غیرتم آید شـــکایت از تو به هر کس
پیــــــــش بمــــــیرد چراغـــدان ثریا
برخـــی جانــت شوم، که شمع افـــق را
هر مگـــسی طوطیی شوند شکرخا
گر تو شکــــــر خنده آستین نفشانی
مــــــدعیانش طــــمع کنند به حلوا
لعــــــبت شــــیرین اگر ترش ننشیند
دست فــــــــرومایگان برند به یغما
مرد تماشای باغ حسن تو سعدی است
