| ای نفس خرم باد صبا |
| از بر یار آمده ای مرحبا |
| قافله شب! چه شنیدی ز صبح؟ |
| مرغ سلیمان چه خبر از صبا؟ |
| بر سر خشم است هنوز آن حریف |
| یا سخنی می رود اندر رضا؟ |
| از در صلح آمده ای یا خلاف |
| با قدم خوف روم یا رجا |
| بار دگر، گر به سر کوی دوست |
| بگذری ای پیک نسیم صبا |
| گو رقمی بیش نماند از ضعیف |
| چند کند صورت بی جان بقا! |
| آن همه دلداری و پیمان و عهد |
| نیک نکردی که نکردی وفا |
| لیکن اگر روز وصالی بود |
| صلح فراموش کند ماجرا |
| تا به گریبان نرسد دست مرگ |
| دست ز دامن نکنیمت رها |
| دوست نباشد به حقیقت که او |
| دوست فراموش کند در بلا |
| خستگی اندر طلبت راحت است |
| درد کشیدن به امید دوا |
| سر نتوانم که برآرم چو چنگ |
| ور چو دَفم پوست بدرد قفا |
| هر سحر از عشق دمی می زنم |
| روز دگر می شنوم برملا |
| قصه دردم همه عالم گرفت |
| در که نگیرد نفس آشنا؟ |
| گر برسد ناله ی سعدی به کوه |
| کوه بنالد به زبان صدا |
