من و مجنون دو اسیریم که غم، شادی ماست

من و مجنون دو اسیریم که غم، شادی ماست هر که این شیوه ندانست، نه از وادی ماست پاسِ شمعِ رخِ ساقی به دعا می‌داریم کاین چراغی‌ست که در ظلمت غم، هادی ماست آن سبکبار نهالیم که در باغ جهان سرو آزاد چمن بنده‌ی آزادی ماست گر ندانیم ره و رسم جهان، طعنه مزن زآنکه نادانی ما، غایتِ استادی ماست بخت اگر یار شود، یار هم از ما باشد زآنکه بیزاری معشوق ز بی‌زادی ماست گرچه ما خانه‌خرابیم، ولی دلشادیم که غمِ خانه‌کَنی در پی آبادی ماست گرچه رندیم و تهیدست چو اهلی شادیم چرخ را با همه حشمت، حسد از شادی ماست #اهلی_شیرازی