اسکیزوفرنی: چهره‌های معروفی که ممکن است با آن‌ها آشنا باشید

امروز او یکی از مشهورترین نقاشان جهان است، اما ون گوگ در طول زندگی خود با بیماری روانی مبارزه می‌کرد. داستان های مختلفی که از رفتار او گزارش شده است باعث شده تا برخی از محققان فکر کنند او دچار اسکیزوفرنی بوده است. بر اساس بعضی گزارش‌ها، ون گوگ، در حین بحث و جدل با دوست نقاش خود پُل گوگَن (Paul Gauguin)، صدای کسی را شنید که در گوشش می گفت: "او را بکش". در عوض، او یک چاقو را برداشت و بخشی از گوش خود را قطع کرد. روانپزشکان دیگری نیز هستند که فکر می کنند او ممکن است به افسردگی یا اختلال دوقطبی دچار بوده باشد.

 

برای حدود دو دهه، گوردون یکی از درامرهای محبوب در دنیای راک بود که با جان لنون، فرانک زاپا و جکسون براون  و بسیاری دیگر کار می کرد. او موفق به دریافت یک جایزه گرمی برای همکاری در نوشتن اثر موفق اریک کلپتون، "لیلا" شد. اما در سال 1983، در حالی که او علائم اسکیزوفرنی داشت، مادرش را کشت. گوردون پشت میله ها است و برای درمان این اختلال، دارو مصرف می کند. وکیل او، اسکات فورستمن، پرونده را "غم انگیز" نامید و افزود: "او صادقانه باور داشت که در دفاع از خود اقدام کرده است."

ستاره سینما که توجهات زیادی را در دهه 1940 به خود جلب کرد و برای نقش هایش در "Sullivan's Travels"، "This Gun for Hire" و "Blue Dahlia" شناخته شده بود. با توجه به زندگینامه پیکابو (Peekaboo)، در زمان کودکی در وی اسکیزوفرنی تشخیص داده شده بود. پدر و مادرش فکر می کردند که بازیگری به کنترل بیماری کمک می کند. اما در هالیوود، او به خاطر طبیعت دشوارش در زمان ساخت فیلم شناخته شده بود.

زندگی نش در کتاب و فیلم "ذهن زیبا" به تصویر کشیده شد. او تا 30 سالگی به عنوان یکی از بهترین ریاضیدانان جهان شناخته می‌شد. سپس اوهام و سایر علائم اسکیزوفرنی بر او چیره شد. قبل از اینکه به آرامی بهبود یابد و به دانشگاه پرینستون بازگردد، برای 20 سال با این مشکلات زندگی کرد. در سال 1994، او برنده جایزه نوبل اقتصاد شد. پس از اینکه نش و همسرش در سال 2015 در تصادف ماشین مردند، سنای نیوجرسی ریچارد کودی گفت: "او در مورد بیماری خود بسیار صادق و بی‌پرده بود و به این دلیل همه ما در وضعیت بهتری هستیم."

پس از یک دوره موفق بازی فوتبال دهه 1960، آلدریج به یک چهره مشهور در سالن مشاهیر Green Bay Packer Hall of Fame تبدیل شد و پس از آن بازی‌ها را به عنوان تحلیلگر شبکه NBC پوشش می‌ داد. اما در 30 سالگی علائم پارانویا در او هویدا شد، توهم داشت و اسکیزوفرنی در وی تشخیص داده شد. برای مدتی او بی خانمان بود. اما با کمک داروها، کنترل خود را به دست آورد. او برای سالها پیش از مرگش در سال 1998 به طور عمومی درباره بیماری خود سخن گفته بود. پیام او این بود: "مردم می توانند از این بیماری روانی بهبود پیدا کنند".

گرین، گیتاریست راک و بنیانگذار گروه فلیتوود مک (Fleetwood Mac)، با علائم اسکیزوفرنی دست و پنجه نرم می‌کرد. بعد از اینکه در یک بیمارستان روانی بستری شد، آرام آرام روند بهبودی را طی کرد. گرین در حال حاضر بر یک اصل در زندگی تمرکز دارد: "در گذشته عادت داشتم که نگران باشم و مسائل را خیلی پیچیده می‌کردم. اکنون همه کارها را راحت می‌گیرم."

این اختلال در افراد به شیوه‌های مختلفی تاثیر می گذارد. بعضی از مردم صداهایی را می شنوند یا فکر می کنند دیگران علیه آنها نقشه می کشند. آنها ممکن است حرف‌هایی بی معنی بزنند. برخی دیگر ممکن است ساعت ها بدون حرکت و صحبت کردن در گوشه ای بنشینند. برخی افراد می توانند خشن باشند، اگرچه بسیاری از آنها این گونه نیستند. هنگامی که علائم این بیماری شروع می‌شود، معمولا در نوجوانان، دهه 20 و یا اوایل 30 سالگی، این علائم برای همه عمر به درازا می کشد. هیچ درمان قطعی وجود ندارد، اما داروها، صحبت درمانی و معالجه‌های های دیگر می تواند به افرادی کمک کنند تا بیماری را کنترل کنند.

برگرفته از: WebMD