امشــب ای ماه به درد دل من تســـکینی
امشــب ای ماه به درد دل من تســـکینی
آخر ای ماه تو همـــــــدرد من مســــکینی
کاهـــش جـــان تو من دارم و من می دانم
که تو از دوری خورشـــید چه ها می بینی
تو هم ای بادیه پیمای محــــبت چون من
سر راحـــــــــت ننهــــادی به سـر بالینی
هرشب ازحسرت ماهی منویک دامن اشک
تو هـــــم ای دامن مهـــــتاب پر از پروینی
همه در چشمه مهــتاب غم از دل شویند
امشب ای مه تو هم ازطالع من غمگینی
من مگر طالــــــع خود در تو توانـــم دیدن
که توام آینه بخــت غـــــــــــــبار آگـــینی
باغبان خار ندامت به جگــــر می شکــند
برو ای گل که ســزاوار همـــــان گلچینی
نی محزون مگـــــر از تربت فرهـــاد دمید
که کند شکوه ز هجــــــران لب شیرینی
تو چنین خانه کن و دلشکن ای باد خزان
گر خود انصـــــاف کنی مستحق نفرینی
کی براین کلبه طوفان زده سرخواهی زد
ای پرســـــــــــــتو که پیام آور فـروردینی
شهـــــــــریارا گر آئین محــــــــبت باشـد
جاودان زی که به دنیای بهشـــت آئینی
شهریار
آخر ای ماه تو همـــــــدرد من مســــکینی
کاهـــش جـــان تو من دارم و من می دانم
که تو از دوری خورشـــید چه ها می بینی
تو هم ای بادیه پیمای محــــبت چون من
سر راحـــــــــت ننهــــادی به سـر بالینی
هرشب ازحسرت ماهی منویک دامن اشک
تو هـــــم ای دامن مهـــــتاب پر از پروینی
همه در چشمه مهــتاب غم از دل شویند
امشب ای مه تو هم ازطالع من غمگینی
من مگر طالــــــع خود در تو توانـــم دیدن
که توام آینه بخــت غـــــــــــــبار آگـــینی
باغبان خار ندامت به جگــــر می شکــند
برو ای گل که ســزاوار همـــــان گلچینی
نی محزون مگـــــر از تربت فرهـــاد دمید
که کند شکوه ز هجــــــران لب شیرینی
تو چنین خانه کن و دلشکن ای باد خزان
گر خود انصـــــاف کنی مستحق نفرینی
کی براین کلبه طوفان زده سرخواهی زد
ای پرســـــــــــــتو که پیام آور فـروردینی
شهـــــــــریارا گر آئین محــــــــبت باشـد
جاودان زی که به دنیای بهشـــت آئینی
شهریار
