ثبت نام
/
ورود
بیا که مانده شرابی به جامِ باده هنوز بیا که عشق ب
پنداشتیم خنده و شادی سرشت ماست اما فقط غم است که
اسیرِ بندِ قفس را حصار خواهد کشت