صابر ابر

اعتقاد دارم هیچ زیبایی بی دلیل اتفاق نمی اُفتد ن

چه نگاه کنی و چه نه کَسی در خودم دارم که برایت

نه اینکه حوصله ندارم اتفاقا نه زمان ندارم برای ب

بی‌خبری بدترین درد است بی درمان است و جان‌کاه بی‌

این منم سی و هشت سال پیش یک ساعت بعد از این عکس

از ایمان‌هایم سکوتِ من گاهی آرامش اطرافیان ا

آه… باد آن روزِ دیگر آن روزِ آباد آن روزِ آبادان

هانامیشکوفه‌های گیلاس در برابر داوودی های سفید


در یادِ بر باد رفته برای شکوهی که پویا آریان‌پور

چه غریب است تو می‌رقصی و در عکس همه چیز برقرار اس

صبح از خواب بیدار می‌شوم کارهای روزِ تعطیل را ان

برای ترانه گلی و زری برای قدردانی از سهمشان در ی