این دهان بر بند تا بینی عیان

این دهان بر بند تا بینی عیان چشم‌بند آن جهان حلق و دهان ای دهان تو خود دهانهٔ دوزخی وی جهان تو بر مثال برزخی خلوت از اغیار باید نه ز یار پوستینن بهر دی آمد نه بهار عقل با عقل دگر دوتا شود نور افزون گشت و ره پیدا شود خواب بیداریست چون با دانشست وای بیداری که با نادان نشست چونک زاغان خیمه بر بهمن زدند بلبلان پنهان شدند و تن زدند #مولانا