فلک یک چند ایران را اسیر ترک و تازی کرد
فلک یک چند ایران را اسیر ترک و تازی کرد
در ایران خوان یغما دید و تازی ترکتازی کرد
گدایی بود و با تاج شهان یک چند بازی کرد
فلک این شیرگیر اهو شکار گرگ و تازی کرد
وطن‌خواهی در ايران خانمان بردوش شد چندی
بجز در سينه‌ها آتشكده خاموش شد چندی
بدان با جان پاك موبدان آزارها كردند
سر گردن فرازان را فراز دارها كردند
گه ان شد که ایرانی سبک خواند گران جانی
به‌ياد آرد زبان و رسم و آيين نياكانی
دگر ره مادر ايران ز نسل پاك ايرانی
مثال رودكی زاييد و اسماعيل سامانی
پديد آمد يكی فرزند فردوسی توسی نام
سترون از نظير آوردن وی مادر ايام
نژادی خواست نوسازد ز بيم انحطاط ايمن
سلحشور و هنرآموز و پاك آيين و رويين‌تن
پی افكند از سخن كاخی ز قصر آسمان برتر
در آن جام جم و آيينه‌ی دارا و اسكندر
چو از شهنامه فردوسی چو رعدی درخروش آمد
به تن ايرانيان را خون ملیت به‌جوش آمد
زبان پارسی گويا شد و تازی خموش آمد
ز كنج خلوت دل اهرمن رفت و سروش آمد
به ميدان دليری تاختی بوالفارسی كردی
كسی با بیكسان در روزگار ناكسی كردی
چه زحمت‌ها به جان هموار در آن سال سی كردی
به قول خويشتن زنده عجم زان پارسی كردی
عجم تا زنده باشد نام تو ورد زبان دارد
به جان منت‌پذير توست این جان تا كه جان دارد
شاعر ؟
