ﭼﻪ ﺷﺎﻡ ﻫﺎ ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻏﻢ ﻓﺮﻭﻍ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩِ ﺷﺒ...

ﭼﻪ ﺷﺎﻡ ﻫﺎ ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻏﻢ ﻓﺮﻭﻍ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩِ ﺷﺒﻢ ، ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ

ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻨﺴﺖ
ﺯ ﻣﻦ ﺭﻣﯿﺪﻥ ﻭ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ

ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺩﻡ ﻏﻢ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺵ ﻧﻐﻤﻪ ، ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ

ﻋﻨﺎﯾﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ
ﺍﮔﺮ ﻧﻬﺎﻥ ﻧﮑﻨﯽ ، ﻟﻄﻒ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ

ﺑﻠﻮﺭ ﺍﺷﮏ ، ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﻭﻗﺖ ﻭﺩﺍﻉ
ﮐﻪ ﺍﻭّﻟﯿﻦ ﻏﻢ ﻣﻦ ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ

ﻣﻬﺪﯼ ﺳﻬﯿﻠﯽ

#مهدی_سهیلی