جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم - دیوان شمس - غزلیات - غزل 1470
جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم
آن روز سیه بادا کو را بنمی جویم
یک باره شوم رسوا در شهر اگر فردا
من بر در دل باشم او آید در کویم
گفتم صنم مه رو گه گاه مرا می جو
کز درد به خون دل رخساره همی‌شویم
گفتا که تو را جستم در خانه نبودی تو
یا رب که چنین بهتان می گوید در رویم
یک روز غزل گویان والله سپارم جان
زیرا که چو مو شد جان از بس که همی‌مویم
