من جايِ خالی تو را، با یک غزل پُر میکنم

من جايِ خالی تو را، با یک غزل پُر میکنم
این غیر ممکن را فقط،گاهی تصور میکنم

جاي تو بس که خالی است، انگار من هم نیستم
از این منِ بی تو مدام، حسِ تنفر میکنم

بی تو تمامِ شهرِ ما،دلبسته ي شعر من است
با تو تمام شهر را، از خویش دلخور میکنم

یک خانه میسازم ولی، بی سقف و بی دیوار ها
تمرینِ بی تو بودنی ، آجر به آجر میکنم

تاریخ و جغرافی عشق، عمر تو و آغوشِ توست
با بوسه اَت من کیمیا، عنصر به عنصر میکنم

این دفتر شعر من است، یا شرح حال عشقِ مان
اشعارِ من تقویمِ توست، این را تفکر میکنم

من در صراطی مستقیم، پر میکشم پروانه وار
تا عاقبت با بوسه اي، راهم میان بُر میکنم

شعر: ناصر پروانی

عکس: مقبره یعقوب لیث دزفول


#ناصر_پروانی