بخوان به نام گل سرخ، در صحاري شب، كه باغ ها همه بيدار و با...

بخوان به نام گل سرخ، در صحاري شب،
كه باغ ها همه بيدار و بارور گردند..
بخوان، دوباره بخوان! تا كبوتران سپيد،
به آشيانه ي خونين، دوباره برگردند..
بخوان به نام گل سرخ، در رواق سكوت!
كه موج و اوج طنينش، ز دشت ها گذرد؛
پيام روشن باران،
ز بام نيلي شب،
كه رهگذار نسيمش، به هر كرانه بّرد...
ز خشك سال چه ترسي؟
كه سد، بسي بستند،
نه در برابر آب،
كه در برابر نور..!
و در برابر آواز و در برابر شور...!

#شفیعی_کدکنی