روراست میبینید که مدتهاست فعالیت چندانى تو این صفحه ندارم… ...

روراست میبینید که مدتهاست فعالیت چندانى تو این صف
روراست میبینید که مدتهاست فعالیت چندانى تو این صفحه ندارم…
البته از همون روزهای اولش هم نداشتم…
تعداد پست هام به نسبت تمامى این سالها موید این قضیه است…
خلاصه که مدتهاست ارتباط و معاشرت مجازى خوشحالم نمیکنه…این اواخر بیشتر از قبل …
حالم بد میشه از خودم…
آدمى شدم که
از شر مسوولیتهاى اجتماعى ام با یه هشتگ خلاص میکنم خودم رو و احساس رفع تکلیف میکنم…
در روزهاى غم و اندوه دوستانم با یه پست و استورى کارى رو انجام میدم که میدونم و شک ندارم درصدى از غمش کم نمیشه…عملى که سالها قبل به راحتى و با یه دیدار و یه تماس کوچولو انجام میدادیم…
حس میکنم موجودی شدم که عوض اینکه تلفن بردارم و با صدای خودم و از صمیم قلبم به دوستم تبریک بگم تولدش ،ازدواجش ،جایزه بردنش یا هر چیز دیگه اى رو ،
با یه استورى رفع مسوولیت میکنم…
تبریک رفیقم…
تسلیت ایرانم…
هشتگ فلان …
تولدم بود دیروز و هر کارى کردم رسم ادب ندونستم از دوستانم که یادم کردن تشکر نکنم…ممنونم از همه تون که تو قلبم جا دارید…ممنونم از همه اونایی که به هر طریق یادم کردن بویژه از بقول خودشون پورسرخى ها که سالهاست فقط به هشق حضورشون تلاش میکنم و میجنگم…
ممنون از پژمان بازغى و برزوى عزیزم بابت کادوهاى ارزشمندشون و خلاصه از هرکسى که تولدم یادش بود …
یکسال دیگه هم از عمر و جوونیمون رو دزدیدن و ما فقط نگاه کردیم و هشتگ زدیم…خلاص
#روزهایی_که_رفت_دیگه_برنمیگرده

اینستاگرام Pouria Poursorkh