محمد جلیلوندربیعی در دومین ساخته سینمایی خود پس از لباس شخص...
محمد جلیلوند:ربیعی در دومین ساخته سینمایی خود پس از لباس شخصی که آن هم قصه‌اش براساس ماجرایی واقعی براساس شخصیتی حقیقی بود، این بار سراغ روزهای ملتهب مابین اسفند پنجاه و نه تا خرداد شصت رفته و عاشقانه‌ای را با پس زمینه این روزهای پر از حادثه روایت کرده است. جایی که سعید زخمی در درگیری دانشگاه تهران بین طرفداران گروه‌های مختلف سیاسی به بیمارستان آمده و دختر محبوب چند سال قبل خود را می‌بیند. نقطه عطف نخست کاملا براساس کلیشه تصادف شکل گرفته که چندان برای تماشاگر باورپذیر نبوده و می‌توانست این برخورد سروشکل درست‌تری داشته باشد. اما با پیشرفت داستان، ضد فرم بهتری به خود گرفته و عاشقانه‌اش هم باورپذیرتر می‌شود. نکته مهمی که ضد را نجات داده و آن را با نقطه ضعف‌هایش به فیلمی قابل تامل تبدیل کرده، بردن دوربین از قطب مثبت به سمت قطب منفی بوده است.
در فیلم‌هایی از جنس «ضد»، انتخاب بازیگر مرحله چالش برانگیزتری نسبت به فیلم‌های دیگر محسوب می‌شود. چرا که ستاره‌ها با خود رد و نشانی را همراه می‌آورند که باورپذیری شخصیت را دچار مشکل می‌کند. از طرف دیگر، نابازیگر هم مناسب فیلم‌هایی از این جنس نبوده و مساله گیشه و دیده شدن فیلم را به مخاطره می‌اندازد. ربیعی برای حل این دو مشکل، راه سوم را انتخاب کرده و از بازیگرانی سود جسته که جز این دو گروه نیستند. مهدی نصرتی با وجود خامی‌هایی که در بازی‌اش گهگاه دیده می‌شود، انتخاب خوبی برای ایفای نقش سعید بوده و توانسته دوگانگی موجود در او را کشف و به نمایش بگذارد. اما در سمت دیگر، لیلا زارع در درک و به تصویر کشیدن شخصیت بیتا موفق عمل نکرده و امروزی بودن عجیبی در بازی‌اش موج می‌زند که ربطی به یک دختر جوان مرفه دهه پنجاهی ندارد. اما «ضد» دو نقش مکمل فوق‌العاده دارد که می‌تواند در شب اختتامیه به کسب دو سیمرغ بلورین منتهی شود. لیندا کیانی کاملا در قالب نقش نشسته، آن را به باورپذیری غریبی رسانده و در مرکز داستانکی با محوریت منیژه می‌درخشد. نادر سلیمانی غافلگیری بزرگ «ضد» در حیطه‌ی بازیگری است که تماشاگر برای شناختنش زیر یک گریم سنگین، کار دشواری دارد. او چندگانگی ناصر را به بهترین شکل به تصویر کشیده و یکی از بهترین شخصیت‌های منفی سینمای ایران در یک دهه اخیر محسوب می‌شود.
#دنیای_ـتصویر #دنیای_تصویر_آنلاین #سینما #جشنواره_فجر #ضد #سیمرغ_بلورین
mo_1355
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
در فیلم‌هایی از جنس «ضد»، انتخاب بازیگر مرحله چالش برانگیزتری نسبت به فیلم‌های دیگر محسوب می‌شود. چرا که ستاره‌ها با خود رد و نشانی را همراه می‌آورند که باورپذیری شخصیت را دچار مشکل می‌کند. از طرف دیگر، نابازیگر هم مناسب فیلم‌هایی از این جنس نبوده و مساله گیشه و دیده شدن فیلم را به مخاطره می‌اندازد. ربیعی برای حل این دو مشکل، راه سوم را انتخاب کرده و از بازیگرانی سود جسته که جز این دو گروه نیستند. مهدی نصرتی با وجود خامی‌هایی که در بازی‌اش گهگاه دیده می‌شود، انتخاب خوبی برای ایفای نقش سعید بوده و توانسته دوگانگی موجود در او را کشف و به نمایش بگذارد. اما در سمت دیگر، لیلا زارع در درک و به تصویر کشیدن شخصیت بیتا موفق عمل نکرده و امروزی بودن عجیبی در بازی‌اش موج می‌زند که ربطی به یک دختر جوان مرفه دهه پنجاهی ندارد. اما «ضد» دو نقش مکمل فوق‌العاده دارد که می‌تواند در شب اختتامیه به کسب دو سیمرغ بلورین منتهی شود. لیندا کیانی کاملا در قالب نقش نشسته، آن را به باورپذیری غریبی رسانده و در مرکز داستانکی با محوریت منیژه می‌درخشد. نادر سلیمانی غافلگیری بزرگ «ضد» در حیطه‌ی بازیگری است که تماشاگر برای شناختنش زیر یک گریم سنگین، کار دشواری دارد. او چندگانگی ناصر را به بهترین شکل به تصویر کشیده و یکی از بهترین شخصیت‌های منفی سینمای ایران در یک دهه اخیر محسوب می‌شود.
#دنیای_ـتصویر #دنیای_تصویر_آنلاین #سینما #جشنواره_فجر #ضد #سیمرغ_بلورین
mo_1355
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
