جیمز کامرون می‌خواست فیلمبرداری آواتار۲ را زیر آب انجام بده...
جیمز کامرون می‌خواست فیلمبرداری «آواتار۲» را زیر آب انجام بدهد علیرغم مخالفت‌هایی که با تصمیم او وجود داشت.
کارگردان تایتانیک در ادامه موفقیت فیلم نخست آواتار در سال ۲۰۰۹، لوکیشن را از جنگل بارانی به اقیانوس برای قسمت بعدی تغییر می‌دهد و ، طایفه جدیدی از ناوی‌های ساکن صخره‌ها را معرفی می‌کند - شخصیت‌های آبی‌پوست نسخه اصلی. به نام متکاینا.
کامرون مصمم بود که داستان را اساساً در زیر آب بسازد، تصمیمی که به سالها تحقیق تکنولوژیک نیازمند بود تا چگونگی فیلمبرداری زیر آب را کشف کند. به دلیل پیچیدگی‌های فیلمبرداری زیر آب، تعدادی از همکاران او در گروه تولید سعی کردند فیلمساز را متقاعد کنند که در خشکی و با سیم هایی که به بازیگران وصل می‌شود، فیلمبرداری انجام شود.
کامرون به اینترتینمنت ویکلی گفت: «همکاران من واقعاً به شدت برای ما لابی کردند تا فیلم را در خشکی بجای دریا بسازیم و بازیگران را به سیم آویزان کنیم. من گفتم، این کار نمی‌کنم. با این روش قرار نیست فبلم واقعی به نظر برسد. حتی به آنها اجازه دادم تست کنند یعنی، در خشکی بجای درون آب فیلمبرداری کردیم، و سپس در آب فیلمبرداری را انجام دادیم، .نتیجه حتی نزدیک به فیلمبرداری در آب هم نبود.»
بیشتر مراحل ضبط نقش آفرینی‌ها در «آواتار ۲» در یک مخزنی با ظرفیت 900000 گالنی انجام شد که در مخزن آب موجی شبیه امواج اقیانوس ایجاد می‌کرد و همه بازیگران باید با غواصان حرفه‌ای تمرین می‌کردند تا بتوانند در حین فیلمبرداری چند دقیقه نفس خود را حبس کنند.
کامرون توضیح داد: «حباب‌های غواصی صدای زیادی در سیستم ضبط ما ایجاد می‌کنند. بنابراین مهم نیست که صحنه چقدر طول بکشد، اگر فیلمبرداری دو، سه یا چهار (دقیقه) طول می‌کشید، همه نفس خود را باید حبس می‌کردند.»
#دنیای_تصویر #دنیای_تصویر_آنلاین #جیمز_کامرون #آواتار #سینما #فیلمبرداری #تکنولوژی #هنر
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
کارگردان تایتانیک در ادامه موفقیت فیلم نخست آواتار در سال ۲۰۰۹، لوکیشن را از جنگل بارانی به اقیانوس برای قسمت بعدی تغییر می‌دهد و ، طایفه جدیدی از ناوی‌های ساکن صخره‌ها را معرفی می‌کند - شخصیت‌های آبی‌پوست نسخه اصلی. به نام متکاینا.
کامرون مصمم بود که داستان را اساساً در زیر آب بسازد، تصمیمی که به سالها تحقیق تکنولوژیک نیازمند بود تا چگونگی فیلمبرداری زیر آب را کشف کند. به دلیل پیچیدگی‌های فیلمبرداری زیر آب، تعدادی از همکاران او در گروه تولید سعی کردند فیلمساز را متقاعد کنند که در خشکی و با سیم هایی که به بازیگران وصل می‌شود، فیلمبرداری انجام شود.
کامرون به اینترتینمنت ویکلی گفت: «همکاران من واقعاً به شدت برای ما لابی کردند تا فیلم را در خشکی بجای دریا بسازیم و بازیگران را به سیم آویزان کنیم. من گفتم، این کار نمی‌کنم. با این روش قرار نیست فبلم واقعی به نظر برسد. حتی به آنها اجازه دادم تست کنند یعنی، در خشکی بجای درون آب فیلمبرداری کردیم، و سپس در آب فیلمبرداری را انجام دادیم، .نتیجه حتی نزدیک به فیلمبرداری در آب هم نبود.»
بیشتر مراحل ضبط نقش آفرینی‌ها در «آواتار ۲» در یک مخزنی با ظرفیت 900000 گالنی انجام شد که در مخزن آب موجی شبیه امواج اقیانوس ایجاد می‌کرد و همه بازیگران باید با غواصان حرفه‌ای تمرین می‌کردند تا بتوانند در حین فیلمبرداری چند دقیقه نفس خود را حبس کنند.
کامرون توضیح داد: «حباب‌های غواصی صدای زیادی در سیستم ضبط ما ایجاد می‌کنند. بنابراین مهم نیست که صحنه چقدر طول بکشد، اگر فیلمبرداری دو، سه یا چهار (دقیقه) طول می‌کشید، همه نفس خود را باید حبس می‌کردند.»
#دنیای_تصویر #دنیای_تصویر_آنلاین #جیمز_کامرون #آواتار #سینما #فیلمبرداری #تکنولوژی #هنر
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
