آدمیان به هنگام ترک زندگی می‌اندیشند آه آنچه هرگز نکرده‌ای...

آدمیان
به هنگام ترک زندگی می‌اندیشند:
آه! آنچه هرگز نکرده‌ایم و با اینحال می‌توانستیم کرد…
آنچه بایستی می‌کردیم و با اینحال هرگز نکرده‌ایم!
بر اثر قیدی که نسبت به قوانین و وقت گذرانی و کاهلی داشته‌ایم و بسیار به‌خود گفته‌ایم:
«بَه!هنوز فرصت داریم»
زیرا هر روز را بی‌ جانشین و هر لحظه را بازنیافتنی نمی‌دانیم.
برای آنکه تصمیم و کوشش و عشق ورزی را به بعد بر گزار کرده‌ایم…
زمانی که می‌گذرد یکباره گذشته است.
آنگاه، آدمیان چنان می‌اندیشند:
ای‌که خواهی آمد
زیرکتر باش
دم را دریاب.
—-
مائده‌های زمینی
آندره ژید

اینستاگرام Saber Abar | صابر اَبَر