جهشی که کره جنوبی در چند دهه اخیر داشته رو توی کمتر کشوری م...
جهشی که کره جنوبی در چند دهه اخیر داشته رو توی کمتر کشوری میشه دید. یه شکوفایی اقتصادی بزرگ که خودشون بهش میگن ‘معجزه رود هان’. معجزه‌ای که کشور فقیر کره جنوبی رو به یازدهمین اقتصاد بزرگ جهان و چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا تبدیل کرد. حالا کره جنوبی کشوریه که میزبانی المپیک و جام جهانی رو میگیره. با ابر شرکت هایی مثل سامسونگ و هیوندای و ال جی، غول های خودرو سازی و فناوری رو یکی یکی پشت سر میذاره. با ‘کی پاپ’ بازار های جهانی موسیقی رو تسخیر میکنه و صنعت سینماش روز به روز موفقیت های بین المللی بیشتری رو کسب میکنه. ارزش پولش هر روز بالاتر میره. تعاملش با جهان بیشتر میشه و…
همه اینها نتیجه رویکردیه که امنیت، رفاه، شأن و آینده مردم رو در اولویت قرار داده. مسیری دقیقاً در خلاف جهت همنام شمالی خودش.
کره شمالی که ساختار ایدئولوژی حکومتش بر اساس مردمی ترین شعار ها تعریف شد، به سرعت تغییر ماهیت داد. یعنی نه تنها به جای این که ایدئولوژی در خدمت مردم باشه، مردم در خدمت ایدئولوژی قرار گرفتن، بلکه در ادبیات دولتی هم حقوق مردم و رفاه عمومی جای خودشون رو به مصلحت نظام و بقای سیستم دادن و ساختاری که بر مبنای واژه های جمهوری، دموکراتیک و خلق شکل گرفت، به شعار ‘مانند کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل فکر کنیم و حرف بزنیم و عمل کنیم’ تغییر شکل پیدا کرد. سرمایه هایی که میتونست صرف شکوفایی اقتصادی برای رفاه مردم بشه، خرج کلاهک های هسته ای برای بقای حکومت شد و حکومتی که نمیخواست تحت استثمار سرمایه داری غرب قرار بگیره، تبدیل به برده سرمایه داری شرق شد. حالا کره شمالی کشوریه که نود درصد صادرات و وارداتش محدود به کشور چینه و بخش بزرگی از درآمدش صرف وام هایی میشه که از روسیه گرفته. کشوری که رهبرانش تا حدی مقدس شدن که پس از مرگ به ستاره ها میپیوندن، ولی بیش از هفتاد درصد مردمش به کمک های غذایی نیاز دارن و در مقیاس های میلیونی بر اثر قحطی و گرسنگی میمیرن…
پ.ن: یادم رفت چرا دلم خواست اینا رو بنویسم.
اینستاگرام Mehrab Ghasemkhani
همه اینها نتیجه رویکردیه که امنیت، رفاه، شأن و آینده مردم رو در اولویت قرار داده. مسیری دقیقاً در خلاف جهت همنام شمالی خودش.
کره شمالی که ساختار ایدئولوژی حکومتش بر اساس مردمی ترین شعار ها تعریف شد، به سرعت تغییر ماهیت داد. یعنی نه تنها به جای این که ایدئولوژی در خدمت مردم باشه، مردم در خدمت ایدئولوژی قرار گرفتن، بلکه در ادبیات دولتی هم حقوق مردم و رفاه عمومی جای خودشون رو به مصلحت نظام و بقای سیستم دادن و ساختاری که بر مبنای واژه های جمهوری، دموکراتیک و خلق شکل گرفت، به شعار ‘مانند کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل فکر کنیم و حرف بزنیم و عمل کنیم’ تغییر شکل پیدا کرد. سرمایه هایی که میتونست صرف شکوفایی اقتصادی برای رفاه مردم بشه، خرج کلاهک های هسته ای برای بقای حکومت شد و حکومتی که نمیخواست تحت استثمار سرمایه داری غرب قرار بگیره، تبدیل به برده سرمایه داری شرق شد. حالا کره شمالی کشوریه که نود درصد صادرات و وارداتش محدود به کشور چینه و بخش بزرگی از درآمدش صرف وام هایی میشه که از روسیه گرفته. کشوری که رهبرانش تا حدی مقدس شدن که پس از مرگ به ستاره ها میپیوندن، ولی بیش از هفتاد درصد مردمش به کمک های غذایی نیاز دارن و در مقیاس های میلیونی بر اثر قحطی و گرسنگی میمیرن…
پ.ن: یادم رفت چرا دلم خواست اینا رو بنویسم.
اینستاگرام Mehrab Ghasemkhani
