بخشی از برنامه‌ی یوتیوبی به تهیه کنندگی امیر رضازاده Best E...
بخشی از برنامه‌ی یوتیوبی به تهیه کنندگی امیر رضازاده Best Ever Food Review Show را به عنوان مثال برای تحلیل یک پدیده‌ی همه‌گیر در محتوای آنلاین را ببینید، «تِیست غذا». یکی از معروف‌ترین تِسترهای جهان به‌نام سانی که برای تجربه‌ی طعم‌ها و سبک‌های تازه آشپزی حتی به ایران و شهرهای مختلفش سفر کرده است. اگر وقت بگذارید و ویدیوهای دیگر این تِستر را تماشا کنید متوجه تفاوتی فاحش با نمونه‌های داخلی می‌شوید؛ تفاوت کیفیت کار این تِستر با نمونه‌های ایرانی که حتماً حداقل چندتایی‌شان را دیده‌اید، چند علت دارد.
غذا به عنوان بخش جدایی ناپذیر از زندگی ما همیشه و با هر شکلی در کنار ما حضور دارد. حضور همیشگی به واسطه‌ی تنوع و تکثر در سبک و سیاق زندگی منجر شده تا تهیه و تجربه‌ی آن اهمیت بالایی داشته باشد. در سطح جهانی، رسانه و مدیا همواره و همگام با پیشرفت‌های شهرنشینی سعی کرده تا کمیت و کیفیت این تفاوت سلیقه‌ها را به چالش بکشد. نوشته‌ها و ویدیوها، محتوا و به طور کلی ساخته‌های مربوط به غذا به سه دسته‌ی نقد غذا، آموزش غذا و تجربه غذا یا همان تِیست تقسیم می‌شوند. اما در کشور ما محتوای مربوط به غذا چطور است؟
پدیده‌ی نقد غذا که باید توسط منتقدین مجرب و باسواد، بدون دریافت اسپانسر از تولیدکنندگان غذا صورت بگیرد به طور کلی در ایران وجود ندارد! با اینکه آشپزی ایرانی درکنار آشپزی‌های چینی، ژاپنی، ایتالیایی و فرانسوی، جزو پنج سبک آشپزی تاریخی و اصولی جهان است، و در آن سلامت جسم و روح همواره لحاظ می‌شود، متأسفانه در حال حاضر هیچ کسی نیست که فعالیتی در زمینه شناسایی کیفیت طبخ در رستوران‌ها و کترینگ‌های ایرانی انجام دهد. به وضوح چنین فرهنگی وجود ندارد که بتوان وارد یک رستوران شد، ویدیو ضبط کرد، مطلب نوشت و از کیفیت یک غذا بد گفت!
آموزش طبخ غذا، به جرئت تنها چیزی است که در مدیوم‌های مکتوب و تصویری می‌توان در آن به موارد قابل توجهی برخورد کرد. درست است که اکثر محتوای تولید شده در این زمینه هم به دلایل صرفاً تبلیغاتی صورت می‌گیرد اما تبلیغات در موضوع آموزش کاملاً یک امر استاندارد و جهان‌شمول بوده و آسیب قابلی به محتوا وارد نمی‌کند.
ادامه در کامنت
#دنیای_تصویر #دنیای_تصویر_۱۴۰۰ #دنیای_تصویر #تسترغذا #بلاگر #سلبریتی
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
غذا به عنوان بخش جدایی ناپذیر از زندگی ما همیشه و با هر شکلی در کنار ما حضور دارد. حضور همیشگی به واسطه‌ی تنوع و تکثر در سبک و سیاق زندگی منجر شده تا تهیه و تجربه‌ی آن اهمیت بالایی داشته باشد. در سطح جهانی، رسانه و مدیا همواره و همگام با پیشرفت‌های شهرنشینی سعی کرده تا کمیت و کیفیت این تفاوت سلیقه‌ها را به چالش بکشد. نوشته‌ها و ویدیوها، محتوا و به طور کلی ساخته‌های مربوط به غذا به سه دسته‌ی نقد غذا، آموزش غذا و تجربه غذا یا همان تِیست تقسیم می‌شوند. اما در کشور ما محتوای مربوط به غذا چطور است؟
پدیده‌ی نقد غذا که باید توسط منتقدین مجرب و باسواد، بدون دریافت اسپانسر از تولیدکنندگان غذا صورت بگیرد به طور کلی در ایران وجود ندارد! با اینکه آشپزی ایرانی درکنار آشپزی‌های چینی، ژاپنی، ایتالیایی و فرانسوی، جزو پنج سبک آشپزی تاریخی و اصولی جهان است، و در آن سلامت جسم و روح همواره لحاظ می‌شود، متأسفانه در حال حاضر هیچ کسی نیست که فعالیتی در زمینه شناسایی کیفیت طبخ در رستوران‌ها و کترینگ‌های ایرانی انجام دهد. به وضوح چنین فرهنگی وجود ندارد که بتوان وارد یک رستوران شد، ویدیو ضبط کرد، مطلب نوشت و از کیفیت یک غذا بد گفت!
آموزش طبخ غذا، به جرئت تنها چیزی است که در مدیوم‌های مکتوب و تصویری می‌توان در آن به موارد قابل توجهی برخورد کرد. درست است که اکثر محتوای تولید شده در این زمینه هم به دلایل صرفاً تبلیغاتی صورت می‌گیرد اما تبلیغات در موضوع آموزش کاملاً یک امر استاندارد و جهان‌شمول بوده و آسیب قابلی به محتوا وارد نمی‌کند.
ادامه در کامنت
#دنیای_تصویر #دنیای_تصویر_۱۴۰۰ #دنیای_تصویر #تسترغذا #بلاگر #سلبریتی
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
