محمد جلیلوند سینمای نوآر و ژانر نوآر همیشه به عنوان یکی ا...
محمد جلیلوند
سینمای نوآر و ژانر نوآر همیشه به عنوان یکی از ژانرهای جذاب مطرح بوده و فیلمسازان بسیاری را به سمت خود کشانده است. در سینمای ایران ، سینمای نوآر هم نمونه‌های اندکی داشته که البته بخش مهمی از آن به ممیزی بازمی گردد. یکی از چالش‌هایی که بر سر راه این دسته از آثار وجود دارد، همین حضور زن اغواگر است که می‌تواند یک فیلم سینمایی و یا یک مجموعه را برای همیشه به محاق ببرد.
(شوکران/سیما ریاحی)
یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران ساخته بهروز افخمی که براساس فیلم «جذابیت مرگبار» به کارگردانی آدریان لین ساخته شده و هنوز هم پس از گذشته بیش از دو دهه از تولیدش، باطراوات جلوه می‌کند. سیما ریاحی سرپرستار بیمارستانی که رییس مهندس خاکپور در آن بستری است، وارد رابطه‌ای با خاکپور متأهل شده که سرانجامی تلخ دارد. افخمی این شخصیت را به خوبی پرورش داده و در شکل گیری رابطه میانشان نه عجله‌ای به خرج داده و نه لاک پشت وار عمل کرده است. در عین حال، روی بی پروایی سیما مانور داده و از دوستی قدیمی‌اش با مردی همسن و سال خودش که تریاک برای پدر سیما جور می‌کند، در این مسیر بهره می‌برد. سیما ریاحی در یک سوم پایانی فیلم به یک فم فتال واقعی تبدیل شده و وجه نابودگری‌اش را به رخ می‌کشد که در نهایت به مرگ خودش آن هم براساس قواعد سینمای نوآر منتهی می‌شود. نمی‌توان از این شخصیت نوشت و اشاره‌ای به بازی درخشان هدیه تهرانی نکرد.
(سریال زخم کاری/سمیرا)
ویلیام شکسپیر در تمامی آثارش نگاه واحدی به زن داشته و تقریباً تمامی آنها از یک سری خصوصیات مشابه بهره می‌برند. محمود حسینی زاد هم در رمان بیست زخم کاری با نگاهی به مکبث، شخصیتی به نام سمیرا را خلق کرده که همیشه قدرت طلب بوده و حال مرگ ریزآبادی که زمانی معشوقه‌اش بوده این فرصت را در اختیارش برای انتقامی سهمگین قرار می‌دهد. خلوت سمیرا و شوهرش مالک، فضای مناسبی را برای نمایش لایه‌های درونی این شخصیت در اختیار نویسنده فیلمنامه، کارگردان و نیز رعنا آزادی ور بازیگر آن قرار داده است. از طرف دیگر در سکانس مهمانی شمال، تماشاگر با لایه دیگری از این شخصیت آشنا شده و عقده‌های فروخورده درونی‌اش را مشاهده می‌کند. شخصیت سمیرا با وجود آن که زخم کاری یک سریال با همه محدودیت‌های ساختاری‌اش است، زن اغواگر درخشانی است که آزادی ور هم با توجه به درک درستی که از نقش داشته، به خوبی آن را به تصویر کشیده است.
مطلب کامل را در سایت دنیای تصویر بخوانید.
#زخم_کاری
#دنیای_تصویر_آنلاین
#شوکران
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
سینمای نوآر و ژانر نوآر همیشه به عنوان یکی از ژانرهای جذاب مطرح بوده و فیلمسازان بسیاری را به سمت خود کشانده است. در سینمای ایران ، سینمای نوآر هم نمونه‌های اندکی داشته که البته بخش مهمی از آن به ممیزی بازمی گردد. یکی از چالش‌هایی که بر سر راه این دسته از آثار وجود دارد، همین حضور زن اغواگر است که می‌تواند یک فیلم سینمایی و یا یک مجموعه را برای همیشه به محاق ببرد.
(شوکران/سیما ریاحی)
یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران ساخته بهروز افخمی که براساس فیلم «جذابیت مرگبار» به کارگردانی آدریان لین ساخته شده و هنوز هم پس از گذشته بیش از دو دهه از تولیدش، باطراوات جلوه می‌کند. سیما ریاحی سرپرستار بیمارستانی که رییس مهندس خاکپور در آن بستری است، وارد رابطه‌ای با خاکپور متأهل شده که سرانجامی تلخ دارد. افخمی این شخصیت را به خوبی پرورش داده و در شکل گیری رابطه میانشان نه عجله‌ای به خرج داده و نه لاک پشت وار عمل کرده است. در عین حال، روی بی پروایی سیما مانور داده و از دوستی قدیمی‌اش با مردی همسن و سال خودش که تریاک برای پدر سیما جور می‌کند، در این مسیر بهره می‌برد. سیما ریاحی در یک سوم پایانی فیلم به یک فم فتال واقعی تبدیل شده و وجه نابودگری‌اش را به رخ می‌کشد که در نهایت به مرگ خودش آن هم براساس قواعد سینمای نوآر منتهی می‌شود. نمی‌توان از این شخصیت نوشت و اشاره‌ای به بازی درخشان هدیه تهرانی نکرد.
(سریال زخم کاری/سمیرا)
ویلیام شکسپیر در تمامی آثارش نگاه واحدی به زن داشته و تقریباً تمامی آنها از یک سری خصوصیات مشابه بهره می‌برند. محمود حسینی زاد هم در رمان بیست زخم کاری با نگاهی به مکبث، شخصیتی به نام سمیرا را خلق کرده که همیشه قدرت طلب بوده و حال مرگ ریزآبادی که زمانی معشوقه‌اش بوده این فرصت را در اختیارش برای انتقامی سهمگین قرار می‌دهد. خلوت سمیرا و شوهرش مالک، فضای مناسبی را برای نمایش لایه‌های درونی این شخصیت در اختیار نویسنده فیلمنامه، کارگردان و نیز رعنا آزادی ور بازیگر آن قرار داده است. از طرف دیگر در سکانس مهمانی شمال، تماشاگر با لایه دیگری از این شخصیت آشنا شده و عقده‌های فروخورده درونی‌اش را مشاهده می‌کند. شخصیت سمیرا با وجود آن که زخم کاری یک سریال با همه محدودیت‌های ساختاری‌اش است، زن اغواگر درخشانی است که آزادی ور هم با توجه به درک درستی که از نقش داشته، به خوبی آن را به تصویر کشیده است.
مطلب کامل را در سایت دنیای تصویر بخوانید.
#زخم_کاری
#دنیای_تصویر_آنلاین
#شوکران
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
