باز هم تعطیلی و چه مردم صبوری هستیم ما اندازه ی تحملمان به...

باز هم تعطیلی....
و چه مردم صبوری هستیم ما .
اندازه ی تحملمان به اندازه ی تاریخمان بزرگ است.
چه کاری از دستمان برمی آید جز دلداری دادن یکدیگر؟
بیا و این چند خط چشمانت را روی بوی غلیظ خون ببند و از ناامیدی نگو....
بیا و مرا دلداری بده...
تیغ به استخوان رسیده ی مرا ، بفهم و مرهم بذار....
بگذار سخت ترین لحظات این زمستان با رویای گرمای دستانت سپری شود...
تحمل کن عزیز دل
این بیتابی را تاب بیاور....
دوباره فصل لبخند برمی گردد.... . پی نوشت:قبل از این روزهای سیاه

اینستاگرام