دو هفته کنار پسر مبتلا به کرونا بودن یعنی دو هفته زندگی با ...

دو هفته کنار پسر مبتلا به کرونا بودن یعنی دو هفته
دو هفته کنار پسر مبتلا به کرونا بودن، یعنی دو هفته زندگی با ماسک توی خونه. یعنی دو هفته درست نخوابیدن. دو هفته به هیچ کار دیگه نرسیدن. دو‌ هفته دارو دادن و پختن و سوپ درست کردن و آبمیوه گرفتن و دمنوش درست کردن… ولی از همه اینا بدتر، یعنی دو هفته استرس و نگرانی برای کسی که عشق زندگیته.
اگه جون خودتون براتون مهم نیست، اقلاً به فکر کسایی باشین که دوسشون دارین، چون یه سهل انگاری کوچیک میتونه مهم ترین آدمای زندگیتون رو ازتون بگیره.
این که اوضاع از دست اونایی که مسبب اصلی این وضعیت هستن خارج شده و بی کفایتیشون زندگی همه مون رو به خطر انداخته، نباید باعث بشه که مسئولیت های خودمون رو فراموش کنیم و شرایط رو از اینی که هست بدتر کنیم.
پ.ن اول: کافیه قبل از شرکت توی مراسم و مهمونی ها به این فکر کنید که در هر ساعت بیست خانواده داغدار میشن، یا وقتی بدون ماسک جایی میرید، یادتون باشه که این بیماری وقتی به شرایط سخت برسه، میتونه بین سی تا سیصد میلیون تومن هزینه داشته باشه.
پ.ن دوم: این که اولش گفتم دو هفته، معنیش این نیست که قرنطینه مون تموم شد. دوران قرنطینه کرونای دلتا سه هفته ست.
پ.ن سوم: حس میکنم تنها راه کنترل این بیماری توی ایران، علاوه بر آزاد کردن ورود تمام واکسن های مؤثر، عزم و جسارت مسئولان برای طراحی و اجرای یه قرنطینه عمومی شبیه حکومت نظامیه.

اینستاگرام Mehrab Ghasemkhani