محمد جلیلوند اکران یک فیلم کمدی فارغ از کیفیت آن در روزهایی...
محمد جلیلوند
اکران یک فیلم کمدی فارغ از کیفیت آن در روزهایی که کرونا سینمای ایران را به موجودی نیمه زنده تبدیل کرده، اتفاق درستی است که توانسته بخشی از مخاطبان بالقوه سینما را به سالن‌ها بازگرداند.
«دینامیت» ساخته مسعود اطیابی که این روزها در حال اکران است و چند میلیاردی هم فروخته، قصه‌ای ساده و تکراری دارد که برای تماشاگر کاملاً آشنا به نظر می‌رسد. چارچوب فیلمنامه دینامیت براساس قرار گرفتن به اجبار شخصیت‌های متضاد در کنار یکدیگر شکل گرفته و تمامی شوخی‌ها هم بر این اساس خلق شده است. کاری که در بسیاری از فیلم‌های کمدی با کیفیت‌های متفاوت شاهد آن بوده‌ایم. برای نمونه هم می‌توان به فیلمنامه «سن پطرزبورگ» نوشته پیمان قاسمخانی اشاره کرد. نویسندگان دینامیت براساس همین کلیشه آشنا، قهرمان‌های خود (هادی و محمدحسین ) را وارد آپارتمانی می‌کنند که در دو طبقه دیگر آن دو خواهر (ساناز و زیبا) و در دیگری پسری جوان (اکبر)، ساکن هستند. شخصیت‌های مؤمن و مذهبی‌ای که هیچ سنخیتی با این سه نفر نداشته و سبک زندگی کاملاً متفاوتی دارند. دینامیت افتتاحیه خوبی هم داشته و به خوبی مخاطب را با این سه نفر و وضع حاکم بر ساختمان آشنا می‌کند.
نویسندگان دینامیت برای فیلمنامه خود ساختاری کلیپ وار را در نظر گرفته و سلسله شوخی‌هایی را زنجیروار پشت سر یکدیگر قرار داده‌اند بدون این که قصه درستی شکل بگیرد. یکی از پاشنه آشیل‌های دینامیت، کمبود داستان فرعی است تا به وسیله آن قصه در عرض گسترش پیدا کند. علاقه نصفه و نیمه زیبا به عنوان شخصیت مثبت داستان به محمدحسین اهل تساهل و تسامح، داستانک بی رمق و سستی را شکل داده که به شکلی کاملاً مکانیکی در کنار قصه اصلی قرار گرفته است.
در این میان تنها رابطه اکبر و محمدحسین و هادی خوب از کار درآمده و با وجود بهره گیری مفرط از کلیشه‌ها، جذابیت‌هایی برای مخاطب داشته و منجر به خلق چند شوخی بانمک می‌شود. اما همه اینها برای یک کمدی نود دقیقه‌ای کافی نبوده و از نیمه دوم فیلم به بعد شاهد یک کلیپ نسبتاً خوش آب و رنگ متکی بر اتومبیل‌ها و خانه‌های چند میلیاردی هستیم!. در پرداخت شخصیت‌ها نیز نویسندگان دینامیت یکسره سراغ تیپ رفته و کولاژی از تیپ‌های آشنای سینمای کمدی پس از انقلاب را به نمایش گذاشته‌اند. هادی نمونه تمام عیار تیپ مرد جوان متشرع است که پیش از این با تعداد زیادی از آنها در فیلم‌های کمدی ایرانی مواجه شده‌ایم.
ادامه در کامنت
#دینامیت
#نقد
#ریویو
#دنیای_تصویر_آنلاین
#کمدی
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
اکران یک فیلم کمدی فارغ از کیفیت آن در روزهایی که کرونا سینمای ایران را به موجودی نیمه زنده تبدیل کرده، اتفاق درستی است که توانسته بخشی از مخاطبان بالقوه سینما را به سالن‌ها بازگرداند.
«دینامیت» ساخته مسعود اطیابی که این روزها در حال اکران است و چند میلیاردی هم فروخته، قصه‌ای ساده و تکراری دارد که برای تماشاگر کاملاً آشنا به نظر می‌رسد. چارچوب فیلمنامه دینامیت براساس قرار گرفتن به اجبار شخصیت‌های متضاد در کنار یکدیگر شکل گرفته و تمامی شوخی‌ها هم بر این اساس خلق شده است. کاری که در بسیاری از فیلم‌های کمدی با کیفیت‌های متفاوت شاهد آن بوده‌ایم. برای نمونه هم می‌توان به فیلمنامه «سن پطرزبورگ» نوشته پیمان قاسمخانی اشاره کرد. نویسندگان دینامیت براساس همین کلیشه آشنا، قهرمان‌های خود (هادی و محمدحسین ) را وارد آپارتمانی می‌کنند که در دو طبقه دیگر آن دو خواهر (ساناز و زیبا) و در دیگری پسری جوان (اکبر)، ساکن هستند. شخصیت‌های مؤمن و مذهبی‌ای که هیچ سنخیتی با این سه نفر نداشته و سبک زندگی کاملاً متفاوتی دارند. دینامیت افتتاحیه خوبی هم داشته و به خوبی مخاطب را با این سه نفر و وضع حاکم بر ساختمان آشنا می‌کند.
نویسندگان دینامیت برای فیلمنامه خود ساختاری کلیپ وار را در نظر گرفته و سلسله شوخی‌هایی را زنجیروار پشت سر یکدیگر قرار داده‌اند بدون این که قصه درستی شکل بگیرد. یکی از پاشنه آشیل‌های دینامیت، کمبود داستان فرعی است تا به وسیله آن قصه در عرض گسترش پیدا کند. علاقه نصفه و نیمه زیبا به عنوان شخصیت مثبت داستان به محمدحسین اهل تساهل و تسامح، داستانک بی رمق و سستی را شکل داده که به شکلی کاملاً مکانیکی در کنار قصه اصلی قرار گرفته است.
در این میان تنها رابطه اکبر و محمدحسین و هادی خوب از کار درآمده و با وجود بهره گیری مفرط از کلیشه‌ها، جذابیت‌هایی برای مخاطب داشته و منجر به خلق چند شوخی بانمک می‌شود. اما همه اینها برای یک کمدی نود دقیقه‌ای کافی نبوده و از نیمه دوم فیلم به بعد شاهد یک کلیپ نسبتاً خوش آب و رنگ متکی بر اتومبیل‌ها و خانه‌های چند میلیاردی هستیم!. در پرداخت شخصیت‌ها نیز نویسندگان دینامیت یکسره سراغ تیپ رفته و کولاژی از تیپ‌های آشنای سینمای کمدی پس از انقلاب را به نمایش گذاشته‌اند. هادی نمونه تمام عیار تیپ مرد جوان متشرع است که پیش از این با تعداد زیادی از آنها در فیلم‌های کمدی ایرانی مواجه شده‌ایم.
ادامه در کامنت
#دینامیت
#نقد
#ریویو
#دنیای_تصویر_آنلاین
#کمدی
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
