کشتن ِیه آدم لزوماً همیشه چاقو فرو‌کردن در قلب و گلوله خالی...

کشتن ِیه آدم لزوماً همیشه چاقو فرو‌کردن در قلب و
کشتن ِیه آدم لزوماً همیشه چاقو فرو‌کردن در قلب و گلوله خالی کردن تو مغز اون آدم نیست...گاهی جراحت و دردی که کلام ِناروا و ناحق و زهرآگین به دل ِ آدما وارد می‌کنه به مراتب می‌تونه کاری‌تر از زخم ِخون‌آلود ِ کارد ِسلاخی باشه ...تیر‌های نفرت و کینه‌ و حسد و حسرت وقتی بی‌مهابا و پرقدرت دل و جون ِ آدما رو نشونه می‌رن حتما و حتما ً هزار بار کاری تر از هرجور گلوله‌ی گرم و کشنده‌ای‌ان...جالب اینه که همه‌مون اینارو می دونیم...یعنی اصلا مگه می شه که ندونیم؟! اما بی تفاوتیم بهش...با همه‌ی اهمیتش بی تفاوتیم بهش!کاش حواس‌مون باشه...کاش به سنگ ِ عقده و کینه دل ِ آدما رو نشکنیم...مگه آدم اصلا چنین اجازه‌ای داره؟! مگه ما کی‌ایم؟! قاتل‌هایی که ظاهرشون شبیه قاتل ها نیست و با یه لبخند مزورانه‌ی پت و پهن روی صورت یه قداره‌ی بزرگ توی آستین شون قایم کردن؟!اگه اینجوریه...وای! چه ترسناکیم!

.عکس، مال قسمتی از سریال « مردم معمولی»هستش.اون چاقو هم واقعیه توی قلب ِ عکس ِ من.تصویر،من رو یاد چیزایی انداخت که گفتم.
#قتل_بی_آلت_قتاله
#کشتن_قلب_آدم_ها
#زبان_به_مثابه_شمشیر
#کلام_به_مثابه_آلت_قتاله
#کشتن_روح_آدم_ها_را_تمام_کنیم
#بس_است_بی_رحمی_با_آدم_ها

اینستاگرام Shabnam Moghaddami |شبنم مقدمی