کوه شناور A-76؛ بزرگترین تخته یخی که از جنوبگان جدا شده است...

کوه شناور A-76؛ بزرگترین تخته یخی که از جنوبگان جدا شده است (+عکس) یک تخته یخ بزرگ تقریبا به شکل منطقه منهتن آمریکا، اما 70 برابر بزرگتر، از یخ های جنوبگان جدا شده و در دریای ودل (Weddell Sea) شناور شده است. به گفته آژانس فضایی اروپا این بزرگترین کوه یخ شناور یا آیس‌برگ حال حاضر در جهان است. کوه یخ تازه جدا شده که به نام A-76 شناخته می شود توسط ماهواره های ماموریت Copernicus Sentinel-1 شکار شده است. به گفته آژانس فضایی اروپا، مساحت این کوه یخ برابر با 1,668 مایل مربع (4,320 کیلومتر مربع) است و طول و عرض آن به ترتیب برابر با 106 مایل (170 کیلومتر) و 15 مایل (25 کیلومتر) است.   برای درک بهتر اندازه این کوه یخ شناور باید گفت که بزرگتر از ایالت رودآیلند در آمریکا است. همچنین، آژانس فضایی اروپا اشاره کرده است که این کوه یخ اندکی بزرگتر از جزیره مایورکا در اسپانیا است. کوه یخ شناور A-76 از سمت غربی یخ‌تاق ران (Ronne Ice Shelf)، یکی از بزرگترین صفحات یخی جنوبگان جدا شده است. جدا شدن این کوه یخ موجب شده تا کوه یخ A-23A که 1,305 مایل مربع (3,380 کیلومتر مربع) مساحت داشت و آن نیز در دریای ودل شناور است، در جایگاه دوم بزرگترین کوه های یخی جهان قرار بگیرد. کوه یخ A-68A که زمانی بزرگترین کوه یخ جهان بود، در نوامبر گذشته در مسیر برخورد با یک جزیره دور افتاده در اقیانوس اطلس جنوبی قرار داشت و خانه هزاران پنگوئن و حیوانات وحشی دیگر را تهدید می کرد، اما پیش از رسیدن به این جزیره به قطعات کوچک‌تری تقسیم شد. این کوه یخ طولی برابر با 93 مایل (150 کیلومتر) و عرضی برابر با 30 مایل (48 کیلومتر) داشت. جدا شدن دوره ای صفحات یخی بخشی از یک چرخه طبیعی است. به گفته تد اسکامبوس، یک متخصص برف و یخ شناسی در دانشگاه کلرادو در بولدر، جدا شدن کوه یخ A-76 به نظر نمی رسد ارتباطی با تغییرات آب و هوایی داشته باشد. به گفته اسکامبوس، یخ‌تاق ران قبل از شکستن در دریا شناور بوده است، در نتیجه، این رویداد موجب افزایش سطح آب دریاها نمی شود، در شرایطی که یخچال های طبیعی و صفحات یخی موجود در خشکی زمانی که جدا شده و وارد اقیانوس می شوند، افزایش سطح آب دریا را به همراه دارند. یخ‌تاق ران رفتاری پایدار طی قرن گذشته داشته است. اما دانشمندان بر این باورند که جدا شدن سریع چندین کوه یخ در سال های اخیر ممکن است با گرمایش جهانی مرتبط باشد و این رویدادها اکنون با تکرر بیشتری رخ می دهند. طی چند سال گذشته، پژوهشگران توجه بیشتری به چندین منطقه در جنوبگان داشته اند که نشانه های ناپایداری را به واسطه گرم شدن آب و هوا و تغییر جریان های اقیانوسی و اتمسفری نشان می دهند. ---------------------------------------------------------------------- عصر ایران