دنیا میرکتولی-گریگوری پک وقتی در سال 1944 با درام جنگی روزه...
دنیا میرکتولی-گریگوری پک وقتی در سال 1944 با درام جنگی «روزهای افتخار» ساختۀ ژاک تورنرِ فرانسوی وارد دنیای سینما شد، از نظر چهره و صدا و اندام و استایل، همۀ مختصات مهم بازیگران بزرگ را داشت. قامت بلند و متناسب، صورت جذاب و کشیده، و نگاه عمیق و مهربانش از او چهره‌ای اتکاپذیر و قابل اعتماد ساخته بود که انگار برای پردۀ نقره‌ای خلق شده است. اهمیت فیلمِ تورنر بیشتر به دلیل مضمون آن یعنی حمایت از اتحاد آمریکا با شوروی علیه آلمان نازی در دوران جنگ جهانی دوم بود. پک در اولین فیلمش در قد و قوارۀ یک ستاره خوش درخشید؛ تا جایی که آلفرد هیچکاک کمتر از یک سال بعد نقش مقابل اینگرید برگمن (که آن زمان بازیگر پرآوازه‌ای شده بود) در نوآرِ معماییِ «طلسم‌شده» را به او سپرد. این فیلم موقعیت پک را به عنوان یک بازیگرِ توانا محکم و تثبیت کرد. او به سینما آمده بود تا با عزم و اراده و با تمام وجود روی صحنه زندگی کند و لحظات درخشانی را در حافظۀ سینما به یادگار بگذارد.
اولین نکته‌ای که با بازبینی کارنامۀ بازیگریِ گریگوری پک توجه ما را به سوی خود جلب می‌کند، حضور او در نقش‌هایی متنوع در آثاری از ژانرهای گوناگون است؛ از عاشقانه‌هایی مانند «برف‌های کلیمانجارو» و «تعطیلات رمی» و نوآرهایی نظیر «طلسم‌شده» و «پروندۀ پارادین»، تا وسترن‌هایی همچون «آسمان زرد» و «ششلول‌بند» و «سرزمین بزرگ» و «گرینگوی پیر». از آثار تاریخی-حماسی‌ای مثل «داود و بتسابه» تا درام‌هایی همانند «قرارداد شرافتمندانه» و «کشتن مرغ مقلد» و «اسب کهر را بنگر». حضور چشمگیر پک در نئو-نوآرِ روانشناسانۀ «تنگۀ وحشت» (1962) و فیلم ترسناک «طالع نحس»، بر خلاقیت و توانایی او به عنوان یک بازیگرِ انعطاف‌پذیر گواهی می‌دهد. او حتی در یک کمدی متفاوت فرانسوی به نام «رونق پاریس» (ساختۀ موریس دو کنونژ) که با همکاری چهره‌های نام‌آور هنر فرانسه همچون ادیت پیاف و ژولیت گرکو و ژیلبر بکو ساخته شد، در نقش خودش حضور یافت. پک در طول دوران بازیگری‌اش با کارگردان‌های متعدد و برجستۀ معاصر خود همکاری کرد و شخصیت‌های جذاب و ماندگاری را به سینمادوستان عرضه کرد.
اما این نقش‌های گوناگون با همۀ تفاوت‌هایشان عناصری مشترک دارند که آن را باید در شخصیتِ بازیگرِ ایفاگرِ آن‌ها جستجو کرد. این عناصر مشترک همان ویژگی‌های منحصربه‌فردی‌ست که پک را از بازیگران هم‌نسلش متمایز می‌کرد و از او، یک شمایل کامل و کم‌نظیر می‌ساخت.
#گریگوری_پک
#ستاره_کلاسیک_هالیوود
#دنیای_تصویر_آنلاین
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
اولین نکته‌ای که با بازبینی کارنامۀ بازیگریِ گریگوری پک توجه ما را به سوی خود جلب می‌کند، حضور او در نقش‌هایی متنوع در آثاری از ژانرهای گوناگون است؛ از عاشقانه‌هایی مانند «برف‌های کلیمانجارو» و «تعطیلات رمی» و نوآرهایی نظیر «طلسم‌شده» و «پروندۀ پارادین»، تا وسترن‌هایی همچون «آسمان زرد» و «ششلول‌بند» و «سرزمین بزرگ» و «گرینگوی پیر». از آثار تاریخی-حماسی‌ای مثل «داود و بتسابه» تا درام‌هایی همانند «قرارداد شرافتمندانه» و «کشتن مرغ مقلد» و «اسب کهر را بنگر». حضور چشمگیر پک در نئو-نوآرِ روانشناسانۀ «تنگۀ وحشت» (1962) و فیلم ترسناک «طالع نحس»، بر خلاقیت و توانایی او به عنوان یک بازیگرِ انعطاف‌پذیر گواهی می‌دهد. او حتی در یک کمدی متفاوت فرانسوی به نام «رونق پاریس» (ساختۀ موریس دو کنونژ) که با همکاری چهره‌های نام‌آور هنر فرانسه همچون ادیت پیاف و ژولیت گرکو و ژیلبر بکو ساخته شد، در نقش خودش حضور یافت. پک در طول دوران بازیگری‌اش با کارگردان‌های متعدد و برجستۀ معاصر خود همکاری کرد و شخصیت‌های جذاب و ماندگاری را به سینمادوستان عرضه کرد.
اما این نقش‌های گوناگون با همۀ تفاوت‌هایشان عناصری مشترک دارند که آن را باید در شخصیتِ بازیگرِ ایفاگرِ آن‌ها جستجو کرد. این عناصر مشترک همان ویژگی‌های منحصربه‌فردی‌ست که پک را از بازیگران هم‌نسلش متمایز می‌کرد و از او، یک شمایل کامل و کم‌نظیر می‌ساخت.
#گریگوری_پک
#ستاره_کلاسیک_هالیوود
#دنیای_تصویر_آنلاین
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
