تعطیلی تخریب حذف و نابودی اهر مکانی که هویت می‌بخشد به شهره...
تعطیلی، تخریب، حذف و نابودی اهر مکانی که هویت می‌بخشد به شهرها و آدم‌ها چیزی فراتر از آه و ناله و خاطره‌بازی می‌طلبد. «سینما عصر جدید» هم یکی از انبوه تکه‌های فرهنگی تهران و ایران است که دیگر توان زنده‌ماندن ندارد. در روزهایی که ویروس چینی، فقر، حضورِ رنج و تماشای غم به امری یومیه تبدیل شده تعطیلی یک سینما چندان به چشم نمی‌آید، چون ما داریم عادت می‌کنیم نمادهای‌مان را از دست بدهیم. همیشه برای از بین بردن حافظه بهترین راه نابودی هویت فرهنگی‌ست. مکان‌ها از مهم‌ترین حافظان هویت فرهنگی‌اند که ممکن است تغییرات روزگار منزوی یا ناکارآمدشان کند و این‌جاست که دولت‌ها باید وارد شوند و اجازه‌ی سقوط ندهند. چند سال پیش روزنامه‌ی مشهور چپ‌گرای فرانسه یعنی اومانیته اعلام ورشکسته‌گی کرد و بلافاصله روزنامه‌ی رقیب‌اش یعنی فیگارو درخواست کرد که همه کمک کنند تا اومانیته بماند زیرا جدال‌های قلمی چند دهه‌ای میان این دو روزنامه فرهنگ‌ها و آدم‌های متفاوتی را سرشار کرده‌بود. تهران در چند دهه‌ی اخیر مورد هجوم شهردارانِ اغلب بی‌کفایتی بوده که فقط به تخریب و از نوساختن چشم داشتند. از شقه‌کردن محله‌ی نواب و تبدیل‌اش به هیولای سیمانی زشتی که امروز می‌بینیم بگیر تا پل‌های بیهوده و انواع مال‌های غول‌پیکری که بعدتر ساخته شد همه نشان دارند از خصومتی که با هویت این شهر وجود دارد و البته این روند را در شهرهای دیگر هم دیده‌ام. کپبیدن، ساختن‌های بی‌رویه. پنهان‌شدن پشتِ این‌جمله که «شهر بناهای به روز می‌خواهد» نشان حماقت است. ساختن قرار نیست به نابودی دیگری بیانجامد و اگر چنین هم شود دقیقن تنها جایی که باید با دخالت شهرداری‌ها حفظ شود همین مکان‌ها هستند. این‌که سینما عصر جدید چه اهمیتی داشته مشخص است و این‌که در سال‌های سخت از معدود گوشه‌های روشن و پر نور این شهر بوده واضح... آخرین فیلمی که آن‌جا دیدم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» بود که انگار با سرنوشت سینما گره خورده. انگار هر چه ریشه بوده باید دور ریخته شود تا جا برای بی‌ریشه‌ها بازتر شود. همان‌طور که سینمای زشت آزادی را ساختند که به ندرت رغبت می‌کنم درش فیلم ببینم. در «سینما پارادیزو»ی تورناتوره نمایی‌ست که سینمای کهنه را منهدم می‌کنند. همه به تماشا آمده‌اند. و صدا و حس انفجار انگار چیزی را در آن‌ها نابود می‌کند. اکثرشان آدم‌هایی عادی‌اند و اتفاقن بسیاری‌شان این نماد را وابسته به خود می‌دانند. وقتی مکان‌ها چنین نابود و حذف شوند رشته‌هایی که ما را به تاریخ پیوند می‌دهد از هم می‌گسلد. همان کاری که با شهرها می‌کنند به بهانه‌ی نوسازی. نابودی تاریخ..
اینستاگرام رضا کیانیان
اینستاگرام رضا کیانیان
