پاسخی به #شبهه ی ایجاد شده توسط #وهابیت و گروهی از متعصبان ...
پاسخی به #شبهه ی ایجاد شده توسط #وهابیت و گروهی از متعصبان #اهل_سنت
.
بعضی از متعصبان اهل سنت اشکال کرده اند که امیر المومنین(ع) با آن توجه خاصی که در نماز داشت به گونه ایی که وقتی تیر را از پایش درآوردند، متوجه نشد چگونه ممکن است صدای سائلی را بشنود و به او توجه پیدا کند و در حالت رکوع انگشتر ببخشد ؟
.
در پاسخ باید گفت :
اولا : باید توجه داشت که میان «خارج کردن تیر از بدن» و«بخشیدن انگشتر به فقیر» تفاوت بسیاری است
.
زیرا خارج کردن #تیر از بدن صرفاً جنبه شخصی و جسمی و توجه به خویشتن دارد و از مقام توجه کامل به خداوند و استغراق در ذات او دور است لذا حضرت به این واسطه از توجه به خداوند منصرف نشد.
.
ولی توجه به حال بنده فقیر و محرومی که در مسجد پیغمبراسلام(ص) ناله سرداده و استرحام می‌کند، یک عمل خدایی و قربی است و با توجه به خدا تناسب دارد و دیگر سخن از توجه به خود نیست ، زیرا توجه به حال بینوا و رفع حاجت بندگان خدا ، همان توجه به خداست
.
بعلاوه غرق شدن در توجه به خداوند این نیست که اختیار خود را از دست بدهد و یا بی احساس شود بلکه با اراده خویشتن توجه خود را از آنچه در راه خدا و برای خدا نیست بر میگیرد.
.
نماز و زکات هر دو عبادت هست و هر دو در مسیر رضای خداست. بنابراین توجه حضرت #امیر_المومنین به فقیر صرفا برای خدا بوده و دلیلش نزول آیه است.
.
ثانیا : همسویی و هماهنگی خاصی میان نماز و #زکات وجود دارد به طوری که بارها در قرآن کریم مسأله زکات را بلافاصله بعد از نماز آورده است
.
و تقریبا هرجا « اقامه صلاه » آمده « ایتاء زکات » نیز آمده است و این دو عبادت از نظر الهی در یک مسیرند و توجه به یکی با توجه به دیگری تعارضی ندارد.
.
به عبارت دیگر: کمک به خلق خدا و مستمندان و فقیران خود یکى ازعبادات بزرگ است و با نماز که آن هم عبادتى است بس بزرگ سنخیت کامل دارد
.
بنابراین جایی تعجب نیست که ناله فقیر محروم و استرحام او در برابر مسلمانان، دل آگاه علی(ع) راهنگام نماز متوجه خود سازد و در ضمن آن عبادت، عبادت دیگرى که‌هر دو برای خدا و جلب خشنودیی او بوده است انجام دهد
.
حتی این‌عمل به قدری شایسته و ارزنده باشد که آیه‌ای درباره آن نازل گردد.
اینستاگرام نهج البلاغه و کلام على (ع)
.
بعضی از متعصبان اهل سنت اشکال کرده اند که امیر المومنین(ع) با آن توجه خاصی که در نماز داشت به گونه ایی که وقتی تیر را از پایش درآوردند، متوجه نشد چگونه ممکن است صدای سائلی را بشنود و به او توجه پیدا کند و در حالت رکوع انگشتر ببخشد ؟
.
در پاسخ باید گفت :
اولا : باید توجه داشت که میان «خارج کردن تیر از بدن» و«بخشیدن انگشتر به فقیر» تفاوت بسیاری است
.
زیرا خارج کردن #تیر از بدن صرفاً جنبه شخصی و جسمی و توجه به خویشتن دارد و از مقام توجه کامل به خداوند و استغراق در ذات او دور است لذا حضرت به این واسطه از توجه به خداوند منصرف نشد.
.
ولی توجه به حال بنده فقیر و محرومی که در مسجد پیغمبراسلام(ص) ناله سرداده و استرحام می‌کند، یک عمل خدایی و قربی است و با توجه به خدا تناسب دارد و دیگر سخن از توجه به خود نیست ، زیرا توجه به حال بینوا و رفع حاجت بندگان خدا ، همان توجه به خداست
.
بعلاوه غرق شدن در توجه به خداوند این نیست که اختیار خود را از دست بدهد و یا بی احساس شود بلکه با اراده خویشتن توجه خود را از آنچه در راه خدا و برای خدا نیست بر میگیرد.
.
نماز و زکات هر دو عبادت هست و هر دو در مسیر رضای خداست. بنابراین توجه حضرت #امیر_المومنین به فقیر صرفا برای خدا بوده و دلیلش نزول آیه است.
.
ثانیا : همسویی و هماهنگی خاصی میان نماز و #زکات وجود دارد به طوری که بارها در قرآن کریم مسأله زکات را بلافاصله بعد از نماز آورده است
.
و تقریبا هرجا « اقامه صلاه » آمده « ایتاء زکات » نیز آمده است و این دو عبادت از نظر الهی در یک مسیرند و توجه به یکی با توجه به دیگری تعارضی ندارد.
.
به عبارت دیگر: کمک به خلق خدا و مستمندان و فقیران خود یکى ازعبادات بزرگ است و با نماز که آن هم عبادتى است بس بزرگ سنخیت کامل دارد
.
بنابراین جایی تعجب نیست که ناله فقیر محروم و استرحام او در برابر مسلمانان، دل آگاه علی(ع) راهنگام نماز متوجه خود سازد و در ضمن آن عبادت، عبادت دیگرى که‌هر دو برای خدا و جلب خشنودیی او بوده است انجام دهد
.
حتی این‌عمل به قدری شایسته و ارزنده باشد که آیه‌ای درباره آن نازل گردد.
اینستاگرام نهج البلاغه و کلام على (ع)
