سحرعصرآزاد روشن به نویسندگی و کارگردانی روح الله حجازی بر م...
سحرعصرآزاد: «روشن» به نویسندگی و کارگردانی روح الله حجازی بر مبنای تضاد درام زندگی قهرمان با عنوان فیلم پیش می رود؛ مقطعی تاریک از زندگی مردی به نام روشن!
رضا عطاران در این نقش منحصر به فرد کارنامه‌اش که در میان خیل نقش‌آفرینی های کمدی و معدود نقش‌های جدی همچون «دهلیز» می درخشد، تداعی کننده همین تضاد است تا شمایل شیرین و طنازی که مخاطب از این بازیگر در ذهن دارد، تاریکی های پیش روی کاراکترش را تعدیل کند.
فیلم با سکانسی تکان دهنده آغاز می شود که در نیمه پایانی رجعتی به آن داریم تا چرایی قرار گرفتن روشن در این موقعیت غریب، قابل درک شود. در حدفاصل این دو سکانس، زنجیره ناکامی های قهرمان از ورشکستگی تا بیکاری، سرخوردگی در زندگی خانوادگی و ... ترسیم می شود.
فیلمساز تلاش کرده این زنجیره را تدریجی و متأثر از سرخوردگی های قبلی کاراکتر در طول فیلم طراحی کند تا تنگ شدن حلقه محاصره به کاراکتر روشن و سقوط او باورپذیر جلوه کند. به این مفهوم که از دل بیکاری و مشکلات اقتصادی، همسرش او را ترک می کند، از دل ترک شدگی طلاق رسمی ثبت می شود و از دل طلاق ضربه مهلک بعدی و ...
با تکیه بر جنس خاص کاراکتر روشن که خوانشی متمایز از سادگی یا ساده دلی است، کارگردان زاویه نگاه او به آدم ها و اتفاقات پیرامونش را حاکمیت داده و به همین واسطه جزئی نگری روشن به جهان اطرافش با موکد شدن نماها، دیالوگ ها، ذهنیات و توهمات او برای مخاطب تداعی می شود.
روشن می تواند مصداقی از یک مرد ساده لوح با تعریفی تازه باشد؛ چه بسا یک مرد کودک مانده که زن نیز به آن اشاره می کند اما شبیه هیچیک از ساده دلانی که تاکنون در فیلم های ما ظاهر شده اند، نیست. نه احمق است، نه کندذهن، نه اکت و ظاهری نامتعارف دارد؛ بلکه واجد نگاهی بدون تکلف در کنار ریزبینی است که او را غیر قابل پیش بینی و جهان فیلم را برای مخاطب منحصر به فرد می کند.
فیلمساز در عین حال تلاش کرده این مقطع تاریک را با تکیه بر جنس کاراکتر به شیوه ای متفاوت دراماتیزه کند و به همین دلیل همه اتفاقات با ظاهری آرام و واکنشی منفعلانه که در درون آمادگی انفجار دارند، ترسیم می شوند تا فینال تراژیک پایانی را در پی داشته باشند.
روح الله حجازی در فیلم هایش با سرک کشیدن به سویه های تاریک و نادیده انسانی که شناسنامه این جغرافیا و زمان بحران زده را دارد، نوری متناسب با جهان مبتلابه سوژه به آن می تاباند تا مخاطب نسبت و فاصله خود را با کاراکتر و موقعیت او درک کند؛ فاصله سادگی تا جنون، فاصله بنزین تا فندک.
donyayetassvir
#دنیای_تصویر_آنلاین
#جشنواره_فجر
#روشن
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
رضا عطاران در این نقش منحصر به فرد کارنامه‌اش که در میان خیل نقش‌آفرینی های کمدی و معدود نقش‌های جدی همچون «دهلیز» می درخشد، تداعی کننده همین تضاد است تا شمایل شیرین و طنازی که مخاطب از این بازیگر در ذهن دارد، تاریکی های پیش روی کاراکترش را تعدیل کند.
فیلم با سکانسی تکان دهنده آغاز می شود که در نیمه پایانی رجعتی به آن داریم تا چرایی قرار گرفتن روشن در این موقعیت غریب، قابل درک شود. در حدفاصل این دو سکانس، زنجیره ناکامی های قهرمان از ورشکستگی تا بیکاری، سرخوردگی در زندگی خانوادگی و ... ترسیم می شود.
فیلمساز تلاش کرده این زنجیره را تدریجی و متأثر از سرخوردگی های قبلی کاراکتر در طول فیلم طراحی کند تا تنگ شدن حلقه محاصره به کاراکتر روشن و سقوط او باورپذیر جلوه کند. به این مفهوم که از دل بیکاری و مشکلات اقتصادی، همسرش او را ترک می کند، از دل ترک شدگی طلاق رسمی ثبت می شود و از دل طلاق ضربه مهلک بعدی و ...
با تکیه بر جنس خاص کاراکتر روشن که خوانشی متمایز از سادگی یا ساده دلی است، کارگردان زاویه نگاه او به آدم ها و اتفاقات پیرامونش را حاکمیت داده و به همین واسطه جزئی نگری روشن به جهان اطرافش با موکد شدن نماها، دیالوگ ها، ذهنیات و توهمات او برای مخاطب تداعی می شود.
روشن می تواند مصداقی از یک مرد ساده لوح با تعریفی تازه باشد؛ چه بسا یک مرد کودک مانده که زن نیز به آن اشاره می کند اما شبیه هیچیک از ساده دلانی که تاکنون در فیلم های ما ظاهر شده اند، نیست. نه احمق است، نه کندذهن، نه اکت و ظاهری نامتعارف دارد؛ بلکه واجد نگاهی بدون تکلف در کنار ریزبینی است که او را غیر قابل پیش بینی و جهان فیلم را برای مخاطب منحصر به فرد می کند.
فیلمساز در عین حال تلاش کرده این مقطع تاریک را با تکیه بر جنس کاراکتر به شیوه ای متفاوت دراماتیزه کند و به همین دلیل همه اتفاقات با ظاهری آرام و واکنشی منفعلانه که در درون آمادگی انفجار دارند، ترسیم می شوند تا فینال تراژیک پایانی را در پی داشته باشند.
روح الله حجازی در فیلم هایش با سرک کشیدن به سویه های تاریک و نادیده انسانی که شناسنامه این جغرافیا و زمان بحران زده را دارد، نوری متناسب با جهان مبتلابه سوژه به آن می تاباند تا مخاطب نسبت و فاصله خود را با کاراکتر و موقعیت او درک کند؛ فاصله سادگی تا جنون، فاصله بنزین تا فندک.
donyayetassvir
#دنیای_تصویر_آنلاین
#جشنواره_فجر
#روشن
اینستاگرام دنیای تصویر/dtonline
