قمار چینی اروپا
قمار چینی اروپا
دنی رودریک استاد اقتصاد سیاسی دانشگاه هاروارد در «پراجکت سیندیکیت» نوشت: درست در پایان سال ۲۰۲۰، اتحادیه اروپا و چین از پایان توافقنامه جامع سرمایه گذاری (CAI) بین این دو غول اقتصادی خبر دادند. این بلند پروازانه‌ترین توافقی است که چین تاکنون با یک کشور ثالث منعقد کرده، موضوعی که در اعلامیه رسمی کمیسیون اروپا هم به آن اشاره شده بود. توافقنامه جامع سرمایه گذاری به شرکت‌های اروپایی امکان دسترسی بیشتر به بازار بزرگ چین با جمعیتی عظیم را داده ضمن اینکه الزامات دولت چین را در زمینه همکاری‌های مشترک و انتقال فناوری در برخی از بخش‌ها حذف می‌کند.
دنی رودریک استاد اقتصاد سیاسی دانشگاه هاروارد در «پراجکت سیندیکیت» نوشت: توافق نامه جدید اتحادیه اروپا و چین یک سوال اساسی از نظم جهانی پسا همه گیری را مطرح می‌سازد: اینکه چگونه روابط استراتژیک و اقتصادی بین قدرتهای بزرگ باید با تنظیمات نهادی و سیاسی بسیار متفاوت مدیریت شود؟ آیا دموکراسی‌ها می‌توانند در حالی که با چین تجارت و در این کشور سرمایه گذاری می‌کنند، به ارزشهای دموکراتیک خودشان هم وفادار بمانند؟
به گزارش خبرداغ به نقل از انتخاب ؛ در ادامه این مطلب آمده است: درست در پایان سال 2020، اتحادیه اروپا و چین از پایان توافقنامه جامع سرمایه گذاری (CAI) بین این دو غول اقتصادی خبر دادند. این بلند پروازانه ترین توافقی است که چین تاکنون با یک کشور ثالث منعقد کرده، موضوعی که در اعلامیه رسمی کمیسیون اروپا هم به آن اشاره شده بود.
توافقنامه جامع سرمایه گذاری به شرکت‌های اروپایی امکان دسترسی بیشتر به بازار بزرگ چین با جمعیتی عظیم را داده ضمن اینکه الزامات دولت چین را در زمینه همکاری‌های مشترک و انتقال فناوری در برخی از بخش‌ها حذف می‌کند. طبق این توافق، چین به اروپایی‌ها قول می‌دهد که برخورد یکسانی با شرکت‌های دولتی و شفافیت بیشتر نظارتی داشته باشد. علاوه بر این، دولت چین برخی از تعهدات در مورد پایداری محیط زیست و رعایت حقوق کار را نیز متعهد شده است. علاوه بر همه این‌ها پکن موافقت خودش را با انجام تلاش‌های مستمر و مداوم برای تصویب کنوانسیون کار اجباری اعلام کرد.
روی کاغذ، این نه تنها برای صنعت اروپا، بلکه برای حقوق بشر نیز یک پیروزی است، اما استقبالی که از این توافق شده تا اینجای کار چندان مثبت نبوده است. واکنش آمریکا نسبت به توافق فوق از ناامیدی تا خصومت آشکار بود. برای تندروها، از جمله مقامات دولت ترامپ، تصمیم اروپا به منزله پذیرش قدرت اقتصادی چین و دادن یک پیروزی مهم دیپلماتیک به این کشور قلمداد می‌شد.
همچنین، بسیاری از دموکرات‌ها از جمله رئیس جمهور منتخب جو بایدن و مشاور امنیت ملی وی نیز از امضای چنین توافقی ناامید شدند. دولت جدید بایدن ترجیح می‌داد تا با ایجاد یک توافق اقتصادی با اروپا جبهه‌ای واحد در برابر چین ایجاد کند.
برای دیگران، این توافق نشان از ساده لوحی آشکار اتحادیه اروپا در مورد وعده‌های حقوق بشری چین داشت. گای ورهوفشتات، نخست وزیر پیشین بلژیک و نماینده پارلمان اروپا در توئیتر خود نوشت که هر امضای چینی‌ها در مورد حقوق بشر فقط یک کاغذ حرام می‌کند!
توافقنامه اروپا و چین یک سوال اساسی از نظم جهانی پس از دوران همه گیری را نشان می‌دهد: اینکه چگونه روابط استراتژیک و اقتصادی بین قدرتهای بزرگ باید با تنظیمات نهادی و سیاسی بسیار متفاوت مدیریت شود؟ به ویژه، آیا دموکراسی‌ها می توانند در حالی که با چین تجارت و در این کشور سرمایه گذاری می‌کنند، به ارزشهای دموکراتیک خود نیز وفادار بمانند؟
برای پاسخ به این سوال، باید دو واقعیت را مد نظر قرار دهیم. اولاً، پیش بینی جدایی قابل توجه اقتصاد چین و اقتصادهای جهان غرب بدون ایجاد یک فاجعه اقتصادی غیرممکن است. ثانیاً، کارهای کمی وجود دارد که کشورهای غربی بتوانند برای تحت فشار قرار دادن پکن به منظور رعایت حقوق بشر انجام دهند.
چه اتفاقی می‌افتد اگر کشورهای اروپایی اقدامات سختگیرانه تری را برای جلوگیری از فعالیت شرکت‌های چینی در اتحادیه اروپا اتخاذ کنند؟ آیا سازوکار داوری موجود این مقررات را با توافقنامه جامع سرمایه گذاری سازگار می‌داند؟
پاسخ اینگونه سوالات روشن نیست و بیشتر به متن نهایی توافقنامه جامع سرمایه گذاری و سازوکارهای حل اختلافات تعیین شده در آن برمی‌گردد. در هر صورت ما نباید توافقنامه جامع سرمایه گذاری را بر اساس اینکه آیا اروپا را قادر به صادر کردن سیستم و ارزشهای خود می‌کند یا نه قضاوت کنیم. ما باید این توافق را تنها بر اساس این که آیا اجازه می‌دهد اروپا همچنان به ارزشهای خود وفادار بماند یا نه قضاوت کنیم.
برای مطالعه ادامه این مقاله روی عکس کلیک کنید
خبر داغ
#سیاسی #قمار_چینی_اروپا #پراجکت_سیندیکیت #توافق_نامه_اتحادیه_اروپا_و_چین #اروپا #جین #غول_های_اقتصادی #کنوانسیون_کار_اجباری #صنعت_اروپا #حقوق_بشر #خبر_داغ
