🔹️ 🔹️ 🔹️ "نغمه های محمدی"🔹️ 🔹️ گوته در قطعه شعری با عنوان ن...
🔹️
🔹️
🔹️
"نغمه های محمدی"🔹️
🔹️
گوته در قطعه شعری با عنوان نغمه های محمدی (Mohamet Gesang)،
قرآن را به رودخانه ای از یک نیروی عظیم معنوی تشبیه کرده که به اقیانوس الهیت و ابدیت می پیوندد.
یک بار یکی از دوستان گوته کتابی از کلمات کوتاه حکمت آمیز به وی هدیه کرد
و او در نامه ای تشکرآمیز چنین نوشت:
این گفته ها باهر نظر عقلانی و دینی اصیل سازگار است
و می توان گفت همان اسلام است که ما دیر یا زود باید بدان اعتراف کنیم.
این گفتۀ گوته سخن مولانا را در فیه ما فیه به یاد می آورد که گفت:
فلان عالم قرآن را می خواند اما نمی فهمد.
گفتند "چگونه نمی فهمد در حالی که او از مفسران معروف است؟"
مولانا گفت: "اگر قرآن را می فهمد چرا وقتی به زبان دیگر بر او می خوانند قبول نمی کند؟"
و گوته قرآن را به هر زبانی می شناخت و می گفت:
"آیا قرآن از ابدیت است؟
آری, در این جای پرسش نیست،
این کتاب کتابهاست."
گوته به سمفونی قرآن، بخصوص در آن گوشه ها که دست خداوند را در آفرینش نشان می دهد
و همۀ پدیده ها را به او منسوب می کند، علاقۀ خاص داشته و آن را ستوده است.
می توان این قطعات را "گوشه هوالذی" نامید از آنکه در قرآن بسیار آمده است: اوست که ...
هوالذی خلق الموت و الحیات
هوالذی یتوفاکم باللیل
هوالذی ارسل الریاح بشری بین یدی رحمته
جاذبۀ گوشه های "هوالذی" از دیدگاه گوته این است که خداوند را به عنوان فاعل مطلق در کل کائنات معرفی می کند
و این به تعبیر حکما توحید افعالی است و گوته معتقد است این نگاه روح را به اهتزاز می آورد و تعالی می بخشد.
نظامی و عطار و مولانا همین گوشه ها را مرتب در آثار خود نواخته اند.
به گفته عطار اوست خدایی که:
در زمستان سیم آرد در نثار
زر فشاند در خزان از شاخسار
بر گرفته از پیشگفتار کتاب "در صحبت قرآن"
به قلم حسین الهی قمشه ای
#حضرت_محمد #نغمه_های_محمدی #گوته #در_صحبت_قرآن #حسین_الهی_قمشه_ای #دکتر_الهی_قمشه_ای #الهی_قمشه_ای #قمشه_ای #اینستاگرام
#Muhammad_Prophet #Song_for_Mohammed #Mohamet_Gesang #Goethe #In_the_Realm_of_the_Quran #Drelahighomshei #Elahighomshei #Ghomshei #Instagram #Official
اینستاگرام صفحه رسمی حسین الهی قمشه ای
🔹️
🔹️
"نغمه های محمدی"🔹️
🔹️
گوته در قطعه شعری با عنوان نغمه های محمدی (Mohamet Gesang)،
قرآن را به رودخانه ای از یک نیروی عظیم معنوی تشبیه کرده که به اقیانوس الهیت و ابدیت می پیوندد.
یک بار یکی از دوستان گوته کتابی از کلمات کوتاه حکمت آمیز به وی هدیه کرد
و او در نامه ای تشکرآمیز چنین نوشت:
این گفته ها باهر نظر عقلانی و دینی اصیل سازگار است
و می توان گفت همان اسلام است که ما دیر یا زود باید بدان اعتراف کنیم.
این گفتۀ گوته سخن مولانا را در فیه ما فیه به یاد می آورد که گفت:
فلان عالم قرآن را می خواند اما نمی فهمد.
گفتند "چگونه نمی فهمد در حالی که او از مفسران معروف است؟"
مولانا گفت: "اگر قرآن را می فهمد چرا وقتی به زبان دیگر بر او می خوانند قبول نمی کند؟"
و گوته قرآن را به هر زبانی می شناخت و می گفت:
"آیا قرآن از ابدیت است؟
آری, در این جای پرسش نیست،
این کتاب کتابهاست."
گوته به سمفونی قرآن، بخصوص در آن گوشه ها که دست خداوند را در آفرینش نشان می دهد
و همۀ پدیده ها را به او منسوب می کند، علاقۀ خاص داشته و آن را ستوده است.
می توان این قطعات را "گوشه هوالذی" نامید از آنکه در قرآن بسیار آمده است: اوست که ...
هوالذی خلق الموت و الحیات
هوالذی یتوفاکم باللیل
هوالذی ارسل الریاح بشری بین یدی رحمته
جاذبۀ گوشه های "هوالذی" از دیدگاه گوته این است که خداوند را به عنوان فاعل مطلق در کل کائنات معرفی می کند
و این به تعبیر حکما توحید افعالی است و گوته معتقد است این نگاه روح را به اهتزاز می آورد و تعالی می بخشد.
نظامی و عطار و مولانا همین گوشه ها را مرتب در آثار خود نواخته اند.
به گفته عطار اوست خدایی که:
در زمستان سیم آرد در نثار
زر فشاند در خزان از شاخسار
بر گرفته از پیشگفتار کتاب "در صحبت قرآن"
به قلم حسین الهی قمشه ای
#حضرت_محمد #نغمه_های_محمدی #گوته #در_صحبت_قرآن #حسین_الهی_قمشه_ای #دکتر_الهی_قمشه_ای #الهی_قمشه_ای #قمشه_ای #اینستاگرام
#Muhammad_Prophet #Song_for_Mohammed #Mohamet_Gesang #Goethe #In_the_Realm_of_the_Quran #Drelahighomshei #Elahighomshei #Ghomshei #Instagram #Official
اینستاگرام صفحه رسمی حسین الهی قمشه ای
