٢٧٨- امروز -یازدهم آذر ماه هزار و سیصد و نود و هفت- خانواد...
٢٧٨-
امروز -یازدهم آذر ماه هزار و سیصد و نود و هفت- خانواده چهارنفره ى ما پنج نفره شد.. مسافر کوچولومون در یکى از بیمارستان هاى تهران و توسط یکى از بهترین پزشکان ایرانى و گروه حرفه ایشون به دنیا اومد.
٢٧٩-
سفر قبلى که رفته بودیم امریکا (2017)، قرار بود فقط براى چند هفته اونجا پیش پدر، مادر و خواهر و دوستاى قدیمى شایلى باشیم تا حال و هواش عوض شه. همون روزهاى اول متوجه شدیم که ایشون بارداره.. به ذهنم هم نمى رسید که بمونیم اونجا و قلباً هم نمى خواستم که یک سال بمونیم ولى با توجه به اینکه شایلى بیشتر زندگیشو تو امریکا گذرونده بود و اساساً براى هر مادرى راحت تره که پیش خانواده ى خودش و در محیطى که احساس راحتى بیشترى مى کنه بچه اش رو به دنیا بیاره، خودم رو مُجاب کردم که بن سان در امریکا به دنیا بیاد.
بعدها که جزئیات ماجرا روشن بشه خواهیم فهمید که اقامت و شناسنامه و این حرفا پشیزى واسه من ارزش نداشته و نداره.
دخترى براى اولین بار مى خواد مادر بشه
احساس اینکه پیش خانواده اش باشه
احساس اینکه پزشکى اون کشور براش قابل اعتمادتره
و درست یا غلط از بیمارستان هاى ایران مى ترسه ... این ها دلایل من براى موندن تو امریکا و به دنیا اومدن اولین پسرم در اون کشور بود.
٢٨٠-
از نوروز نود و هفت وقتى فهمیدیم که دوباره مسافرى خواهیم داشت تماااااام تلاشم رو کردم تا این بار همه و مهم تر از همه شایلى رو راضى کنم که این کوچولو رو تو ایران به دنیا بیاریم.
خیلى رو این پروژه کار کردم و وقت گذاشتم تا قلباً رضایت داد براى موندن در ایران و تجربه ى زایمان در کشور خودمون. (توضیحش زیاد جالب نیست؛ ولى براى خانواده ى ما و با توجه به شرایط و امکاناتى که در امریکا داریم، کل مخارج این پروسه در اونجا کمتر از اینجاست حتى با همین دلار چاق)
٢٨١-
امروز تو بیمارستان فرمانیه پرستارها به شوخى مى گفتند که چرا بین دو برادر تبعیض قائل شدین و مثلاً بعدها که این کوچولو بزرگ شد نگه که چرا منو تو امریکا به دنیا نیاوردین؟؟ جوابم کوتاه بود: "همه ما باید کارى کنیم وقتى این دو تا بزرگ شدند، بن سان اعتراض کنه که چرا منو تو ایران به دنیا نیاوردین!" ٢٨٢-
این شدنیه که حس خودباورى اون قدر در ما شکوفا بشه تا هر کدوممون در هر جایگاهى که هستیم بهترین خودمون باشیم و هر کدوم اول از خودمون شروع کنیم و جامعه و شهر و کشور خودمون رو طورى بسازیم که داشتن یا نداشتن شناسنامه خارجى موضوع پیش پا اُفتاده اى بشه. (ادامه در پُست بعدى)
اینستاگرام Benyamin Bahadori
امروز -یازدهم آذر ماه هزار و سیصد و نود و هفت- خانواده چهارنفره ى ما پنج نفره شد.. مسافر کوچولومون در یکى از بیمارستان هاى تهران و توسط یکى از بهترین پزشکان ایرانى و گروه حرفه ایشون به دنیا اومد.
٢٧٩-
سفر قبلى که رفته بودیم امریکا (2017)، قرار بود فقط براى چند هفته اونجا پیش پدر، مادر و خواهر و دوستاى قدیمى شایلى باشیم تا حال و هواش عوض شه. همون روزهاى اول متوجه شدیم که ایشون بارداره.. به ذهنم هم نمى رسید که بمونیم اونجا و قلباً هم نمى خواستم که یک سال بمونیم ولى با توجه به اینکه شایلى بیشتر زندگیشو تو امریکا گذرونده بود و اساساً براى هر مادرى راحت تره که پیش خانواده ى خودش و در محیطى که احساس راحتى بیشترى مى کنه بچه اش رو به دنیا بیاره، خودم رو مُجاب کردم که بن سان در امریکا به دنیا بیاد.
بعدها که جزئیات ماجرا روشن بشه خواهیم فهمید که اقامت و شناسنامه و این حرفا پشیزى واسه من ارزش نداشته و نداره.
دخترى براى اولین بار مى خواد مادر بشه
احساس اینکه پیش خانواده اش باشه
احساس اینکه پزشکى اون کشور براش قابل اعتمادتره
و درست یا غلط از بیمارستان هاى ایران مى ترسه ... این ها دلایل من براى موندن تو امریکا و به دنیا اومدن اولین پسرم در اون کشور بود.
٢٨٠-
از نوروز نود و هفت وقتى فهمیدیم که دوباره مسافرى خواهیم داشت تماااااام تلاشم رو کردم تا این بار همه و مهم تر از همه شایلى رو راضى کنم که این کوچولو رو تو ایران به دنیا بیاریم.
خیلى رو این پروژه کار کردم و وقت گذاشتم تا قلباً رضایت داد براى موندن در ایران و تجربه ى زایمان در کشور خودمون. (توضیحش زیاد جالب نیست؛ ولى براى خانواده ى ما و با توجه به شرایط و امکاناتى که در امریکا داریم، کل مخارج این پروسه در اونجا کمتر از اینجاست حتى با همین دلار چاق)
٢٨١-
امروز تو بیمارستان فرمانیه پرستارها به شوخى مى گفتند که چرا بین دو برادر تبعیض قائل شدین و مثلاً بعدها که این کوچولو بزرگ شد نگه که چرا منو تو امریکا به دنیا نیاوردین؟؟ جوابم کوتاه بود: "همه ما باید کارى کنیم وقتى این دو تا بزرگ شدند، بن سان اعتراض کنه که چرا منو تو ایران به دنیا نیاوردین!" ٢٨٢-
این شدنیه که حس خودباورى اون قدر در ما شکوفا بشه تا هر کدوممون در هر جایگاهى که هستیم بهترین خودمون باشیم و هر کدوم اول از خودمون شروع کنیم و جامعه و شهر و کشور خودمون رو طورى بسازیم که داشتن یا نداشتن شناسنامه خارجى موضوع پیش پا اُفتاده اى بشه. (ادامه در پُست بعدى)
اینستاگرام Benyamin Bahadori
