یادی از سیاوش سمیعی/ مدیر توسعه‌گرا و جان‌باختۀ کرونا

یادی از سیاوش سمیعی/ مدیر توسعه‌گرا و جان‌باختۀ کرونا عصر ایران؛ مهرداد خدیر- سیاوش سمیعی مدیرعامل پیشین منطقۀ آزاد چابهار نیز به خاطر ابتلا به کرونا درگذشت. یاد او اما تنها به سبب این پیشینه و نیز سابقۀ فعالیت در منطقۀ آزاد اروند اهمیت و ضرورت ندارد.هر چند بیشتر پیام‌های تسلیت از جانب همکاران یا همفکران او در مناطق آزاد صادر و به نقش او خصوصاً در توسعۀ چابهار اشاره شده خاصه این که مدیر عامل کنونی او را پدر معنوی چابهار جدید توصیف کرده اما این چند سطر را به دلایل دیگری هم می نویسم.نخست این که خدمات او در ستاد بسیج اقتصادی در دهۀ 60 اهمیت بیشتری دارد. چرا که طی مدتی که این ستاد مسؤولیت سنگین مقابله با کمبود کالاها را با توزیع عادلانه با امکانات و اطلاعات آن زمان و قبل از ورود به دنیای دیجیتال بر عهده داشت نقش مهندس سمیعی چنان ممتاز بود که دست کم یک بار آخرین نخست وزیر ایران از او نام برد و به نیکی یاد کرد.او در دو وزارتخانۀ کار و امور اجتماعی و نیز صنایع سنگین در حالی به عنوان یک مدیر تکنوکرات معاون وزیر شد که هر دو وزیر صبغۀ سیاسی پررنگی داشتند و از سابقۀ زندانی سیاسی در پیش از انقلاب برخوردار بودند. یکی ابوالقاسم سرحدی زاده و دیگری بهزاد نبوی که البته دومی بعد از انقلاب هم گرفتار زندان شد. سیاوش سمیعی اما هیچ گاه بر خلاف فضای غالب دهۀ 60 اهل تظاهر سیاسی و ایدیولوژیک نبود و به رغم باورهای عمیق، وجه تکنوکراتیک او می چربید و به عنوان یک مدیر متخصص شناخته می شد و به همین خاطر با پایان جنگ و در دوران سازندگی در مناطق آزاد و خصوصاً چابهار این مجال را یافت تا به دنبال توسعه باشد.دوم به این سبب که 4 سال قبل که به خرمشهر و آبادان سفر کردم و نشستی هم با مدیران منطقۀ آزاد اروند برگزار شد وقتی یادی از او شد که از کار اداری فاصله گرفته و بازنشسته شده بود از مدیر و کارشناس تا کارمند و راننده خاطرات نیکی بازمی گفتند. هم از دقت و انضباط و سخت گیری های مدیریتی وهم مهربانی و خنده رویی و صمیمیت. با وجه سوم خانوادگی او وقتی آشنا شدم که روزنامه نگار باسواد و فرهیخته – پژمان موسوی- ویژه نامه‌ای پُر و پیمان دربارۀ «کیوان صمیمی» در روزنامۀ شرق منتشر کرد و تازه دانستم پدر او از مفاخر فرهنگی کرمانشاه بوده است. هر چند که خود سیاوش سمیعی خود ارتباطی با کرمانشاهیان نداشت.افسوس که مدیر پرسابقۀ مناطق آزاد با خدمات فراوان در دهۀ 60 نیز از ترکش های انتخابات 88 بی نصیب نماند و هر چند که به درازا نکشید ولی چند سال بعد گرفتار بیماری های مختلف شد و اگرچه برای دیدار فرزند و نیز درمان به کانادا رفته بود و می توانست اقامت کند ترجیح داد بازگردد وعمل جراحی قلب او در بیمارستانی در تهران انجام شد اما گویا در بخش مراقبت های ویژۀ بیمارستان به کرونا مبتلا شد و چند ی بعد درگذشت.یاد او را به این سبب گرامی باید داشت که چه در دهۀ 60 که شعار و آرمان‌خواهی غالب بود، چه در دهۀ 70 که بخش خصوصی رونق گرفت، چه در نیمۀ دوم 80 که جا برای مدیران تکنوکرات تنگ شده بود و چه در دهۀ 90 که دوباره دریچه هایی باز شد یک دغدغه بیشتر نداشت و آن دغدغه جز ایران نبود. عصر ایران #سیاوش_سمیعی #مهرداد_خدیر #کرونا