خلاء شخصیتی چون دکتر خواجویان امروزه به شدت احساس می‌شود
خلاء شخصیتی چون دکتر خواجویان امروزه به شدت احساس می‌شود
محمدتقی ایمان پور در برنامه زنده اینستاگرامی «برخوان تاریخ و فرزانگی» به پاسداشت بیست و هفتمین سالروز درگذشت دکتر محمد کاظم خواجویان در خصوص خصوصیات اخلاقی ایشان اظهار کرد: دکتر خواجویان فردی بزرگ‌منش و به عنوان فرد مذهبی مقید به مبانی دین بودند. ایشان بدون توجه به اعتقادات، باورها و گرایش‌های سیاسی با تمام توان در طول خدمت در فکر کمک به دانشگاه و دانشجویان بود. در محافل مذهبی رشد کرده و همیشه در مجامع علمی، مذهبی و سیاسی حضور داشتند. صبر و اخلاق حسنه و تحمل بالایی داشته و در برخورد با مخالفان فکری خود با صبر و حوصله برخورد می‌کرد.
وی افزودک مرحوم دکتر خواجویان همواره در رویارویی با منتقدان با احترام برخورد کرده و هیچگاه برخورد تندی با دانشجویان نداشت. با وجود شخصیت مذهبی دکتر خواجویان در عین حال ایشان در رابطه با مسائل سیاسی به شدت اهل تساهل و تسامح بودند. دکتر خواجویان دین را به معنای واقعی به معنی مکارم اخلاق می‌دیدند تا بر اساس ارزش‌های اخلاقی جامعه را اصلاح نمایند.
در ادامه این برنامه، شهرام یوسفی‌فر استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران گفت: دکتر خواجویان افزون بر اینکه عضو هیات علمی گروه تاریخ و متخصص تاریخ بود اما از این توانایی برای همسوسازی و جهت‌دهی به ظرفیت‌های اداری و دیوانی کشور استفاده کرده و این توانایی را برای خدمت به نیازهای رشته‌ای از جمله خدمت به همکاران قرار می‌داد. امروزه در رشته تاریخ به چنین الگوها و شخصیت‌های آکادمیستی احتیاج داریم. خلاء چنین شخصیت‌هایی چون دکتر خواجویان امروزه به شدت احساس می‌شود.
وی در خصوص مقوله اخلاق صنفی دکتر خواجویان اظهار کرد: ایشان به ما نشان دادند منش معلمی و روش و شیوه علم آموختن، هنر است و امری است که با کتاب خواندن و نظریه‌ها به دست نمی‌آید بلکه جوششی درونی است. بحث در مورد ویژگی‌های آکادمیک فرد نیاز به اتکا به مباحث روش‌شناسی خود فرد دارد. همیشه یک شخص آکادمیک علم را به صورت یک پدیده اجتماعی می‌بیند. این علم در داد و ستد فرهنگی و اجتماعی رشد کرده و توسعه پیدا می‌کند. شخصیت‌های آکادمیک نمونه از مدل‌هایی برای رشد علم پیروی می‌کنند که درونش پویش اجتماعی و فرهنگی وجود داشته باشد.
یوسفی‌فر ادامه داد: نهادی مانند دانشگاه پدیده ایستا و ثابتی نیست و با توجه به نیازهای اجتماعی و مقتضیات زمانی ادوار تحولی داشته است. ما در حال حاضر در پنجمین ادوار تحولی و رشد دانشگاه هستیم و در حال حاضر مرحله آفرینش‌های محلی و منطقه‌ای را در دانشگاه‌ها تجربه می‌کنیم. از این منظر کسانی که در دانشگاه کار می‌کنند طبعا نیاز دارند از خصلت‌های آکادمیک برخوردار باشند و شخصیتی مانند مرحوم دکتر خواجویان این ابعاد را در خود پرورانده و نشان داده بودند.
استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران با مروری بر شخصیت دکتر خواجویان از روایت مرحوم دکتر حائری ادامه داد: دکتر خواجویان سرمایه معنوی رشته تاریخ هستند. مقام و موقعیت سرمایگی معنوی از این لحاظ است که دهه ۶۰، دهه دکتر خواجویان و گروه تاریخ دانشگاه مشهد بود. به شهادت و رویت دکتر حائری در دهه ۶۰ گروه تاریخ دانشگاه مشهد بازسازی می‌شود. در این بازسازی بنیان‌هایی گذاشته می‌شود که باعث درخشش گروه تاریخ مشهد می‌شود. دهه ۶۰ با حضور دکتر خواجویان دوره باشکوه گروه تاریخ مشهد است.
وی افزود: دکتر خواجویان بعد از گشایش دانشگاه مدیریت کلانی را در دانشکده ایجاد کرد که بنده نیز در آن حضور داشتم. در سال ۱۳۶۸ فصلنامه مطالعات تاریخی منتشر شد که تاسیس این مجله یک رخداد برای دانشگاه بود. دکتر خواجویان به طرز موثری در کانون‌های تصمیم گیری تاریخ حضور داشتند.
استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران خاطر نشان کرد: با توجه به بحث‌های دکتر فراستخواه که سازه مفهومی را به عنوان کنشگران مرزی یاد می‌کند، می‌توان گفت دکتر خواجویان فهمی ورای دیگران و رفتاری فراتر از دیگران داشت. در دانشگاه و در رشته‌ها افرادی این توانایی را دارند که با برخورداری از دانش امکان مدیریت حوزه دانش را پیدا کرده و این مدیریت دانش و حوزه دانش تخصصی افراد به اتکای تجربیات و فهم و انباشتی از تجربیات دیوانی به دست می‌آید. در مورد دکتر خواجویان این عرصه کنشگری اجتماعی اینگونه به دست آمده بود که ایشان افزون بر اینکه عضو هیات علمی گروه تاریخ و متخصص تاریخ بودند اما از این توانایی برای همسوسازی و جهت‌دهی به ظرفیت‌های اداری و دیوانی کشور استفاده کرده و این توانایی را برای خدمت به نیازهای رشته‌ای از جمله خدمت به همکاران قرار می‌دهد.
انتهای پیام
ایسنا
#استانی_علمی_و_آموزشی
