ما در شکست گوهر یکدانهی خودیم
ما در شکست گوهر یکدانهی خودیم
سنگ ملامت دل دیوانهی خودیم
چون بلبل از ترانهی خود مست میشویم
ما غافلان به خواب ز افسانهی خودیم
در خون نشستهایم ز رنگینی خیال
چون لاله دلسیاه ز پیمانهی خودیم
گیریم گل در آب به تعمیر دیگران
هر چند سیل گوشهی ویرانهی خودیم
دست فلک کبود شد از گوشمال و ما
مشغول خاکبازی طفلانهی خودیم
ما چون کمان ز گوشه نشینی درین بساط
هر جا رویم معتکف خانهی خودیم
صائب، شده است برق حوادث چراغ ما
تا خوشه چین خرمن بیدانهی خودیم
صائب تبریزی
#صائب_تبریزی
سنگ ملامت دل دیوانهی خودیم
چون بلبل از ترانهی خود مست میشویم
ما غافلان به خواب ز افسانهی خودیم
در خون نشستهایم ز رنگینی خیال
چون لاله دلسیاه ز پیمانهی خودیم
گیریم گل در آب به تعمیر دیگران
هر چند سیل گوشهی ویرانهی خودیم
دست فلک کبود شد از گوشمال و ما
مشغول خاکبازی طفلانهی خودیم
ما چون کمان ز گوشه نشینی درین بساط
هر جا رویم معتکف خانهی خودیم
صائب، شده است برق حوادث چراغ ما
تا خوشه چین خرمن بیدانهی خودیم
صائب تبریزی
#صائب_تبریزی