و صدا در جاده بی طرح فضا میرفت

و صدا در جاده بی طرح فضا میرفت
از مرزی گذشته بود،
در پی مرز گمشده می‌گشت
کوهی سنگین نگاهش را برید
صدا از خود تهی شد
و به دامن کوه آویخت:
پناهم بده، تنها مرز آشنا!
پناهم بده...


سهراب سپهری

#سهراب_سپهری