برنامه قطر برای تولید انبوه گاز و رقابت جهانی

برنامه قطر برای تولید انبوه گاز و رقابت جهانی ساعت 24 - به رغم افزایش عرضه به بازار و ابهام هایی که پیرامون آینده گاز در گذار انرژی مطرح است، قطر همچنان در حال توسعه و گسترش ظرفیت ال ان جی خود است و امید دارد که با تکیه بر گستره، هزینه های پایین فرآوری و افزایش مشارکت در تولیدِ میعانات و گاز مایع (LPG) بتواند بر سایر عرضه کنندگان LNG پیشی گیرد. در مسیر توسعه  LNG، قطر با ابهام های بسیاری روبه روست و انتخاب هایش پیامدهایی برای کل صنعت LNG خواهد داشت. به عنوان بزرگ ترین صادر کننده LNG دنیا، قطر در سال 2005 و در تلاش برای تضمین سلامت میادینش اعلام کرد که قصد دارد وقفه ای در توسعه میدان شمالی (North Field)  داشته باشد. پایان این استراحت کوتاه در سال 2017 مصادف شد با یک دگرش در دنیای LNG. هرچند قطر هنوز هم موقعیت پیشتاز خود را حفظ کرده بود اما جریان رو به رشد عرضه گاز از استرالیا، ایالات متحده و دیگر عرضه کنندگان باعث کاهش سهم قطر از بازار و فزونی عرضه بر تقاضا شد. پیشرفت های بازار، قطر را متقاعد کرد که دوباره به میدان برگردد. در سال 2017، قطر از برنامه های تازه برای ساخت چهار قطار LNG رونمایی کرد. نوامبر گذشته مدیر اجرایی شرکت قطر پترولیوم (QP)، سعد الکعبی، اعلام کرد که یک ذخیره گازی قابل ملاحظه از یک توسعه 6 قطاری پشتیبانی می کند تا در نهایت ظرفیت گاز از 77 میلیون تن در سال به 126 میلیون تن برسد. قطر فعالیت های توسعه اش را آغاز کرده اما کویید 19 و تاثیر آن بر اقتصاد و تقاضای LNG، طرح توسعه میدان شمالی را تقریبا به مدت یک سال عقب انداخته است. قطر در حال برنامه ریزی برای توسعه فاز یک است که شامل چهار قطار با ظرفیت 32 میلیون تن در سال است و بر منطقه شرقی میدان شمالی تمرکز دارد. شرکت QP تصمیم دارد تا چهار قطار 7.8 میلیون تنی دیگر را تا سال 2025 وارد مدار کند و مجموع ظرفیت را به 110میلیون تن در سال برساند. این شرکت همچنین قصد دارد تا قراردادهای مربوط به مهندسی، تدارکات و ساخت را تا انتهای سال 2020 کامل کند. اگر قطر این قراردادها را اجرایی و چهار قطار مذکور را تا سه ماه ابتدای سال 2021 وارد مدار کند، حجم گازش به اندازه ای خواهد شد که به راحتی می تواند تا سال 2025 بازار را تحت تاثیر قرار دهد. ساخت فاز دوم بر منطقه جنوبی میدان شمالی تمرکز دارد و می تواند تا دو سال آینده 16 میلیون تن دیگر به ظرفیت موجود اضافه کند. توسعه ای با این گستره، در بردارنده چالش هایی است. با حجم جدید، QP  باید تا سال 2025 حدود 32 میلیون تن گاز علاوه بر 20 میلیون تنی که قراردادهایش تا همان بازه زمانی منقضی می شود را به بازار عرضه کند. شرکت قطر پترولیوم همچنین 70 درصد از سهم Golden Pass LNG در ایالات متحده را در اختیار دارد – یک توسعه 15.6 میلیون تنی که انتظار می رود اولین قطار آن تا سال 2024 وارد خط انتقال شود. قطر در نهایت ممکن است به این نتیجه برسد که مدیریت جریان حجم های تازه در دوره 2025-2027 بسیار چالش برانگیز خواهد بود و توسعه فاز دوم را عقب بیندازد. شرکت QP اغلب پیرامون قیمت قراردادهای بلندمدت LNG  شرایط سختی می گذارد، به ویژه در شرق آسیا، در حالی که انعطاف پذیری بیشتری نسبت به خریداران جنوب آسیایی دارد. این شرکت از یک رویکرد موردی در بازار LNG بهره می برد که در جستجوی یک هدف قیمتی مشخص برای قراردادهای بلندمدت است. به این ترتیب یا حجم گاز در بازارهای نقدی فروخته می شود و یا زمانی که قیمت مناسب نبود از فروش خودداری می کند. زمانی که دسترسی به بازار یک نگرانی قابل ملاحظه در اوائل دهه 2000 بود، QP در مشارکت با شرکا، بر ساخت ظرفیتِ واردات LNG در ایتالیا، بریتانیا و ایالات متحده سرمایه گذاری کرد. در ادامه QP تنها به عنوان یک عرضه کننده در بازار حضور یافت و ظرفیت موجود در ترمینال های واردات اروپا را رزرو کرد. در حال حاضر QP این ظرفیت رزرو را گسترش داده است. اروپا آخرین مقصد LNG است و این موقعیت ها دسترسی به آن بازارها را تضمین می کند. در واقع آنها بیش از آنکه موقعیت های رو به جلو برای کشف بازارهای تازه باشند، ساز و کارهایی دفاعی به شمار می روند. تمایل برای سرمایه گذاری بیشتر در صنایع پایین دستی، با نوسان همراه بوده است. در سال 2014، QP در نیروگاه گازی تولید برق یونان موقعیتی حداقلی به دست آورد. با این حال، چنین اقدامی دوباره از سوی QP تکرار نشد. در سال 2019، QP  اتحادی را با شِل برای توسعه زیرساخت های ذخایر LNG تشکیل داد. در تمام این موارد، QP راهبرد تولید کنندگان بزرگ را دنبال می کند، ایجاد سرمایه گذاری های هدفمند برای توسعه بازارها در مواقع لزوم اما صرفنظر کردن از اعتماد کامل به مصرف کننده نهایی. در پایان شاید بهترین راه برای QP در خلق بازارهای تازه، مقرون به صرفه کردن قیمت ها باشد. هرچند تاسیسات احداث شده توسط قطر یکی از جذاب ترین فرصت های سرمایه گذاری برای شرکت های گاز و نفت به شمار می رود اما جای پا محکم کردن، کار آسانی به نظر نمی رسد. این شرکت از ادعاهای قبلی خود مبنی بر اینکه به تنهایی می تواند هزینه های گسترش و تامین مالی را بر عهده بگیرد، عقب نشینی کرد. سال گذشته، QP از 6 شرکتی نام برد که قرار است در پروژه قطارهای تازه مشارکت کنند: Chevron, ConocoPhillips, Eni, ExxonMobil, Shell, and Total.  با این حال، QP از موضع قدرت رفتار می کند و احتمالا قراردادها با شرایط سختی را می بندد. نگرانی های ژئوپلتیکی قطر فراتر از نیاز به تقویت روابط با ایالات متحده است. کشورهای آسیایی سهم روزافزونی از تقاضای گاز و LNG در دهه های پیش رو را تشکیل خواهند داد. در بازار LNG که رقابت در آن رفته رفته شدت می گیرد، قطر علاقمند به استوارسازی روابط با کشورهای وارد کننده در آسیای جنوبی و آسیای شرقی است. از سال 2015، ابوظبی از مهم ترین امتیازات نفتی ساحلی و فراساحلی خود استفاده کرده تا شرکای متنوع تر و شرکت های آسیایی بیشتری را گردهم آورد و اهداف ژئوپلتیکی، تجاری و فنی اش را متوازن کند. قطر می تواند از این شیوه الگو بگیرد.    بن کاهیل و نیکوس سافوس - دیپلماسی ایرانی ساعت 24