پشت خرمن های گندم لای بازوهای بید

پشت خرمن های گندم لای بازوهای بید
آفتاب زرد کم کم رو نهفت
بر سر گیسوی گندم زارها
بوسه ی بدرود تابستان شکفت
از تو بود ای چشمه جوشان تابستان گرم
گر به هر سو خوشه ها جوشید و خرمن ها رسید
از تو بود از گرمی آغوش تو
هر گلی خندید و هر برگی دمید

این همه شهد و شکر از سینه پر شور توست
در دل ذرات هستی نور توست
مستی ما از طلایی خوشه انگور توست
راستی را بوسه ی تو بوسه بدرود بود
بسته شد آغوش تابستان؟
خدایا زود بود

" فـــــريــــدون مشيــــــری "

#فریدون_مشیری