هپاتیت ب | انواع، راه انتقال و درمان بیماری هپاتیت B
هپاتیت ب | انواع، راه انتقال و درمان بیماری هپاتیت B
بیماری هپاتیت ب، یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی است که سالانه تعداد زیادی از افراد به آن مبتلا می‌شوند. ویروس هپاتیت ب از دلایل اصلی ابتلا به بیماری‌های کبدی نیز می‌باشد. علایم این بیماری ممکن است مدت‌ها مخفی بماند و فرد از بیماری خود آگاه نباشد. در صورت عدم تشخیص و درمان امکان پیشرفت بیماری و بروز عوارض جدی مانند سیروز و سرطان کبد وجود دارد. از آن جایی که درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، پیشگیری از بیماری هپاتیت B حائز اهمیت است. در ادامه این مقاله به بررسی بیماری هپاتیت ب و راه‌های انتقال، تشخیص و درمان بیماری می‌پردازیم.
هپاتیت B یک عفونت ویروسی (HBV) در انسان می‌باشد. در این بیماری کبد عضوی است که بیشترین آسیب را دیده و می‌تواند به صورت حاد یا مزمن بروز پیدا کند. در بسیاری از بیماران در ابتدای بیماری، علائم پنهان می‌مانند اما در مقابل بعضی از بیماران علایم خود را به سرعت نشان می‌دهند. بیماری با استفراغ، زردی پوست، خستگی، ادرار تیره و درد در نواحی شکم بروز پیدا می‌کند. پیشرفت روند بیماری ممکن است تا بیماری‌های سیروز کبدی یا سرطان کبد نیز پیش برود.
بیماری هپاتیت B به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود؛ نوع اول زمانی است که ویروس در بدن و به خصوص در کبد پیشرفت کرده و بافت کبد را از بین می‌برد و نوع دوم زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس هپاتیت در بدن بیمار باقی مانده اما در کبد پیشرفت نمی‌کند و باعث آسیب آن نمی‌شود.
نشانه‌های بیماری هپاتیت B به طور معمول حدود 3 ماه بعد از آلوده شدن بدن به ویروس هپاتیت یعنی HBV بروز پیدا می‌کند. این علائم شامل موارد زیر است:
1- درد شکمی
2- ادرار تیره و کم رنگ شدن مدفوع
3- درد مفاصل و ماهیچه‌ها
5- حالت تهوع و استفراغ
6- سفید شدن چشم‌ها و زرد شدن پوست
7- خستگی، ضعف و بی حالی
یک سری ریسک فاکتورها وجود دارد که به واسطه آن برخی از افراد نسبت به دیگران در معرض خطر بالاتری قرار دارند. انتقال بیماری هپاتیت B به روش‌های زیر امکان پذیر است:
تزریق درون وریدی: استفاده از سوزن مشترک و سرنگ آلوده در معتادان
انتقال از مادر به فرزند: زنان باردار مبتلا به بیماری، ویروس هپاتیت را به فرزند خود منتقل می‌کنند.
انتقال از طریق تزریق خون و فرآورده‌های خونی آلوده: ابتلا به هپاتیت از طریق خون آلوده (این مورد به دلیل اینکه خون‌های اهدا شده از نظر سالم بودن بررسی می‌شوند، بسیار کاهش یافته است)
استفاده از وسایل آلوده در دندان پزشکی‌ها و آرایشگاه‌ها: عدم رعایت نکات بهداشتی به راحتی می‌تواند یک مرکز را تبدیل به یک پایگاه انتقال بیماری بکند.
احتمال اینکه عفونت شدید شده و به حالت مزمن دربیاد، تحت تاثیر سن فرد است. مثلا اگر فردی در سنین کمتر از 6 سال به هپاتیت ب آلوده بشود، به احتمال بسیار زیاد دچار عفونت مزمن می‌شود. برخی دیگر از افراد در معرض خطر عبارتند از:
1.اگر نوزادی به ویروس مبتلا شود، به احتمال بسیار زیاد عفونت مزمن پیدا می‌کند.
2. 30 تا 50 درصد کودکان زیر 6 سال مبتلا شده، دچار عفونت مزمن می‌شوند.
3. اگر فردی در سنین بزرگسالی مبتلا شود، به احتمال بسیار کم دچار عفونت مزمن می‌شود.
40. 20 تا 30 درصد از کسانی که دچار عفونت مزمن هستند به بیماری‌های جدی تری همچون سرطان کبد مبتلا می‌گردند.
با استفاده از برخی روش‌ها می‌توان از بروز این بیماری پیشگیری کرد. از آن جا که درمان قطعی برای هپاتیت B وجود ندارد روش‌های پیشگیری باید جدی‌تر گرفته شوند:
_ کنترل خون‌های اهدا شده و اطمینان از سالم بودن آن‌ها
_ تزریق ایمنوگلوبین به نوزادانی که مادر مبتلا به هپاتیت بوده است
افرادی که حتما باید در مقابل هپاتیت ب واکسینه شوند عبارتند از:
1. بیمارانی که باید عضو دریافت کنند و آنان که نیاز به تعویض و دریافت مکرر خون دارند.
2. افرادی که در زندان هستند یا مواد مصرف می‌کنند.
3. افرادی که با فرد آلوده به هپاتیت یا HIV ارتباط جنسی دارند.
4. افرادی که در مراکز درمانی و پرخطر کار می‌کنند.
5. افرادی که به هر دلیلی واکسینه نشده اند.
برای عفونت حاد هپاتیت B درمان یا داروی خاصی وجود ندارد. اما برای افرادی که در معرض ویروس هپاتیت B قرار گرفته‌اند درمان‌های حفاظتی به منظور جلوگیری از گسترده شدن عفونت تجویز می‌شود. به این افراد توصیه می‌شود که داروهای غیرضروری همچون ضد استفراغ و استامینوفن مصرف نکنند.
حامی هنر زندگی
#هپاتیت_ب #بیماری_های_مقاربتی #رابطه_مقعدی #مشاوره_جنسی #مشاوره_پیش_از_ازدواج
