بازی نکردن کودک | علل و موانع بازی کردن کودکان

بازی نکردن کودک | علل و موانع بازی کردن کودکان میزان تمایل به بازی با همسالان در کودکان یکسان نیست. زیرا بعضی از بچه‌ها ذاتا معاشرتی‌تر و خون گرم‌تر از کودکان دیگر هستند. تفاوت خلقی از همان دوران نوزادی مشخص است؛ برخی کودکان آرام بوده، اما کودکی دیگر پرخاشگر و پر جنب و جوش می‌باشد. این تفاوت‌ها حتی در میان خواهر برادرها نیز دیده می‌شود پس نباید همه را به یک چشم دید. اما گاهی بی میلی کودک به قدری است که در اغلب موارد بازی‌ها و فعالیت‌های تکی را ترجیح می‌دهد. به طور چشمگیری از ارتباط با دیگر کودکان اجتناب کرده و یا در یافتن دوست ناتوان است. در این شرایط با توجه به خصوصیات کودک احتمال وجود مشکلات جسمانی و یا روانی وجود دارد، والدین برای اطمینان از سلامت کودک خود باید به متخصص کودک مراجعه نمایند.  برای کودک بهتر است که هم با همسالان و هم با بزرگسالان بازی کند. بازی با همسالان باعث می‌شود کودک بتواند با همسالان خود ارتباط برقرار کند و هنگام بزرگسالی در کارهای گروهی و جمعی بهتر عمل کند. کودکان وقتی که در یک سطح هستند، می‌توانند از نظر رشد و پیشرفت به هم کمک کنند. کودکان به هم نیازمندند تا بتوانند از همدیگر بیاموزند. همسالان به خاطر درک یکدیگر تمایل بیشتری به یادگیری از همسالان دارند. کودکانی که بیشتر اوقات خود را با بزرگسالان می‌گذرانند، اغلب فکر می‌کنند دیگران بهتر از آن‌ها هستند و او نمی‌تواند مانند بقیه از پس کارها بر آید. دادن مسئولیت به کودک و قرار دادن او در کنار همسالان، می‌تواند بسیار مفید ‌باشد. بازی کردن کودک یک مساله بسیار مهم در رشد و سلامت او است که می‌تواند به اجتماعی شدن کودک کمک کند. حتی در برخی مواقع عدم تمایل کودک به بازی نشان‌دهنده بروز یک مشکل در سلامت جسمی و روانی اوست. به همین دلیل والدین باید به بازی‌های کودک خود توجه داشته باشند و در صورت شک کردن به وجود مشکل، به یک متخصص مراجعه نمایند. روانشناسان مرکز مشاوره حامی هنر زندگی در خدمت شما هستند تا در این زمینه یاری‌تان کنند. حامی هنر زندگی #بازی_نکردن_کودک #بازی_کودکان #اعتیاد_به_بازی_کامپیوتری #مشاوره_کودک #افسردگی_کودکان