رفیقی می گفت:

رفیقی می گفت:
دنیا یک خانه بزرگ است و
آدمها هر کدام مانند یکی از وسایل خانه هستند.
بعضی کارد هستند تیز، برنده و بیرحم.
بعضی کبریت هستند و آتش به پا می کنند.
بعضی کتری هستند و زود جوش می آورند.
بعضی تابلوی روی دیوار هستند،
بود و نبودشان تاثیری در ماهیت خانه ندارد.
بعضی قاشق چایخوری هستند،
و فقط کارشان بر هم زدن است.
بعضی رادیو هستند و فقط باید بهشان گوش کرد.
بعضی تلویزیون هستند، و بدجور نمایش اجرا می کنند.
اینها را فقط باید نگاه کرد.
بعضی قابلمه هستند،
برایشان فرقی نمی کند محتوای درونشان چه باشد،
فقط پر باشند کافیست.
بعضی قندان هستند، شیرین و دلچسب. و
بعضی دیگر نمکدان، شوخ و بامزه.
بعضی یک بوفه شیک هستند،
ظاهری لوکس و قیمتی دارند، اما در باطن تکه چوبی
بیش نیستند.
بعضی سماور هستند،ظاهرشان آرام، ولی درونشان
غوغایی بر پاست.
بعضی یک توپ هستند، از خود اختیاری ندارند و
به امر دیگران اینطرف و آن طرف می روند.
بعضی یک صندلی راحتی هستند،می‌شود روی آن لم داد،
ولی هرگز نمی‌توان به آنها تکیه کرد.
بعضی کلاه هستند،
گاهی گذاشته و گاهی برداشته می‌شوند ولی در هر
دو صورت فریبکارند.
بعضی چکش هستند،
و کارشان کوبیدن و ضربه زدن و خرد کردن است.
و اما..‌‌‌.
بعضی ترازو هستند،
عادل و منصف.حرف حق را می‌زنند، حتی اگر به ضررشان باشد.
عده ای تنگ بلورین آب هستند،پاک و زلال اینها نهایت اعتمادند.
برخی آینه اند،صاف صیقلی بدون کوچکترین خط و خش،
اینها انتهای صداقت‌ند.
عده ای، چتر هستند،
یک سایبان مطمئن در هجوم رگبار مشکلات
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌ ‌‌‌‌‌‌
عده ای دیگر لباس گرم هستند
در سرمای حوادث و تن پوشی از جنس آرامش.
عده ای مثل شمع، می‌سوزند و تمام میشوند،
ولی به اطرافیان نور و گرما و آرامش می‌دهند.
این مهم است که:
ببینیم ما در زندگی نقش کدام یک از این
وسائل خانه را بازی می‌کنیم.
پس مراقب خودمان باشیم،
یک خطای در زندگی یک عمر افسوس خوردن است...!

#عطر_زندگی