رادیناس یا کهن‌ترین چاه نفت جهان، که در تاریخ از

رادیناس یا کهن‌ترین چاه نفت جهان، که در تاریخ از
رادیناس یا کهن‌ترین چاه نفت جهان، که در تاریخ از آن یاد شده، به روزگار داریوش بزرگ باز می‌گردد، این چاه در نزدیکی شوش باستان بوده است.


هرودوت می‌گوید:
ایرانیان با چوب خمیده‌ای که ته آن‌را به سطلی چرمی بسته‌اند نفت خام را از چاه بیرون می‌کشند و آن‌را در مخزنی خالی می‌کنند، مایع پس از گذر از سطل دیگر به سه شکل درآمده، قیر و نمک فورا بسته و سخت می‌شوند و مایع نفت خارج شده و در محفظه‌هایی می‌ریزند، ایرانیان این را رادیناس (اردریکا) می‌خوانند.

آنها از نفت ماده‌ای همچون قیر امروزی تهیه می‌کردند که از آن برای آب‌بندی کشتی هایشان بهره می‌بردند، کشتی‌هایی که در خدمت ناوگان نیروی دریایی امپراتوری هخامنشی بود و در سه قاره گسترده شده و بندر و آبراهه و پایگاه در همه جای گیتی داشت.

همچنین بهرام چوبین یکی از پادشاهان ساسانی، به این دستاورد هخامنشیان پی برده و از ماده‌های نفتی و آتشین برای ساخت جنگ‌ابزار بهره می‌گرفت.

به نوعی می‌توان بهرام چوبین را نخستین ژنرال در تاریخ دانست که از سلاح گرم در نبردهایش استفاده کرد.