گر بُرون از قفسِ خانه گُذارم پایی در نَفَس بندِ وطن با چه ک...
گر بُرون از قفسِ خانه گُذارم پایی
در نَفَس بندِ وطن با چه کَسَم نجوایی
به زبان هم نرسد ناله ی در سینه اسیر
چه رَسَد تا به لب آید سُخنِ گیرایی
خیمه ی هستیِ ما پوچ حُبابی که در او
بازیِ رنگِ شب و روزِ خیال آرایی
ناصحا تند مرو خشم مَران چوب مَزن
مستِ این غمکده امروز ندارد نایی
دین اگر شمعِ بشر این همه زنجیر چرا
خُرّم آن کولیِ آواره که در صحرایی
با منِ بی سر و سامان چه زنی لافِ بهشت
ما چه بودیم در امروز که در فردایی
تا تو بر این همه نقشی من و انکارِ جزا
تو مرا رنگ مکُن تا نکُنم حاشایی
دامنی پاک نشد زین همه سرچشمه ی زُهد
بعد از این دستِ من و دامنِ بی تقوایی
همدلا قلبِ منِ سوخته جان را دریاب
به یکی جامِ زبان بندِ شکیب افزایی
مست باید به یکی گوشه خزیدن امروز
که بدوزند به صد بخیه لبِ گویایی
آنچه در پیچشِ گُفتارِ تو و من چون هیچ
پوچی بحث چه ارزد که بر او ایمایی
نور بر چهره مُرادی به کفم جام نهاد
گُفتم از عاقبت ای پیر چه می فرمایی
گفت اگر معرفتی باشد و میزانِ عمل
وای اگر از پسِ امروز بُوَد فردایی
رحیم معینی کرمانشاهی
#رحیم_معینی_کرمانشاهی #معینی_کرمانشاهی
در نَفَس بندِ وطن با چه کَسَم نجوایی
به زبان هم نرسد ناله ی در سینه اسیر
چه رَسَد تا به لب آید سُخنِ گیرایی
خیمه ی هستیِ ما پوچ حُبابی که در او
بازیِ رنگِ شب و روزِ خیال آرایی
ناصحا تند مرو خشم مَران چوب مَزن
مستِ این غمکده امروز ندارد نایی
دین اگر شمعِ بشر این همه زنجیر چرا
خُرّم آن کولیِ آواره که در صحرایی
با منِ بی سر و سامان چه زنی لافِ بهشت
ما چه بودیم در امروز که در فردایی
تا تو بر این همه نقشی من و انکارِ جزا
تو مرا رنگ مکُن تا نکُنم حاشایی
دامنی پاک نشد زین همه سرچشمه ی زُهد
بعد از این دستِ من و دامنِ بی تقوایی
همدلا قلبِ منِ سوخته جان را دریاب
به یکی جامِ زبان بندِ شکیب افزایی
مست باید به یکی گوشه خزیدن امروز
که بدوزند به صد بخیه لبِ گویایی
آنچه در پیچشِ گُفتارِ تو و من چون هیچ
پوچی بحث چه ارزد که بر او ایمایی
نور بر چهره مُرادی به کفم جام نهاد
گُفتم از عاقبت ای پیر چه می فرمایی
گفت اگر معرفتی باشد و میزانِ عمل
وای اگر از پسِ امروز بُوَد فردایی
رحیم معینی کرمانشاهی
#رحیم_معینی_کرمانشاهی #معینی_کرمانشاهی
