گفت موسی را به وحی دل خدا کای گزیده دوست می‌دارم ترا گفت ...

گفت موسی را به وحی دل خدا کای گزیده دوست می‌دارم
گفت موسی را به وحی دل خدا

کای گزیده دوست می‌دارم ترا

گفت چه خصلت بود ای ذوالکرم

موجب آن تا من آن افزون کنم

گفت چون طفلی به پیش والده

وقت قهرش دست هم در وی زده

خود نداند که جز او دیار هست

هم ازو مخمور هم از اوست مست

مادرش گر سیلیی بر وی زند

هم به مادر آید و بر وی تند

از کسی یاری نخواهد غیر او

اوست جمله شر او و خیر او

#مولانا

در این ابیات به بیان رابطه انسان با خدا می پردازد و می فرماید
رابطه انسان با پروردگارش باید چون حال کودک با مادر خویش باشد.
کودک جز مادرش کسی را نمی شناسد و جز برای او بی تابی نمی کند
و جزبه او به کسی اعتماد ندارد.حتی وقتی مادر با او تندی می کند باز به خود مادر پناه می برد ،
همه کارش با اوست و در همه حال تنها چیزی که به ذهن او خطور می کند مادر است.

معنی انحصار در عبادت و در یاری خواستن از خدا نیز همین است.

اینکه هر چه درباره تو کند، راضی باشی و بدانی که او هیچ خیر و فضلی را از تو دریغ نمی دارد ودرلطف و قهر به خودش پناه بری.

ابیات از #مثنوی_معنوی / دفتر چهارم