آنفولانزاى اسپانيايي 1919 - 1920 يكى از مرگبارترين بيماريها...

این بیماری ۵۰۰ میلیون نفر (یک‌سوم مردم جهان در آن هنگام) در سراسر جهان را دچار کرد. به گفته پژوهش‌گران بین ۵٠ میلیون تا ١٠٠ مليون انسان جان خود را از دست دادند. بیشتر آنفولانزا ها به شکل نا متناسبی کودکان و سالمندان را دچار می‌کند ولی نرخ مرگ و میر در آنفولانزای اسپانیایی به شکل نا منتظره ای در جوانان بیشتر بود. ايران يكى از بالاترین آمارهای مرگ بر اثر آنفلوانزای اسپانیایی را داشت. گفته می‌شود که در دو دهه نخست سده بيستم ميلادي نزديك به چهل درصد جمعیت ایران در نتیجه انواع بيمارى واگير، قحطى و جنگ از دست رفتند. به نوشته اميراصلان افخمى برخلاف دیگر جاهای زمین که بیشتر قربانیان شهرنشین بودند در ایران این بیماری در روستاها بیشتر قربانی گرفت. شرایط اجتماعی (مهمترین دلیل)، قحطى، اعتياد به ترياك، مالاريا خشكسالي،احتكار، فساد و ناکارآمدی دولت، ‌توسعه نيافتگى، و كم خونى از دلایل گسترش آنفلوانزای اسپانیایی در ایران بودند. سنگ گورى در گورستان مهرنجان ممسنی استان فارس متعلق به يكى از درگذشتگان انفولانزاي اسپانيايي كه اينگونه نوشته است: "وفات مرحمت پناه علی رضا ولد صدق ملاعلی نجات جاویدالله در سنه ی ۱۳۳۷ قمری ناخوشی و بلایی بر ربع مسکون نازل که تمام حکیمان از معالجه آن حیران و سرگردان و از غره ی شهر سفر تا پانزدهم شهر مذکور، تمامی نوع انسان را سه قسم و دوقسم انرا هلاک و آن یک قسم از عهده ی کفن و دفن برنیامدند. علامت ناخوشی عطسه ای و سرفه ای بود. به جهت عبرت نوشته شد." #آنفلوانزای_اسپانیایی