خدایا ! من همانم که گاه خندانم، و گاهی گریان. ...

خدایا ! من همانم که گاه خندانم، و گاهی گریان. گاه شکرگزارم، و گاهی در حال گله کردن. گاه بنده توام، و گاهی بنده خویش! خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام. بیماری که همیشه به نسخه طبیب خویش عمل نمی کند! اسیر خویشتنم؛ و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام مرا در برگرفته است... معبود آزاده ام! بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را از هم جدا كن! مرا به آغوش خویش دعوت كن! که تشنه ترینم به آن ... تمام این گاه و بی گاههای مدامم را، ببخش ... به حق بزرگی و مهربانیت ...