اگه موقع پوست کندنش گریه کنم اشکالی نداره؟! پس...
اگه موقع پوست کندنش گریه کنم اشکالی نداره؟!
پسرکم با پیازی در دست با لحنی جدی و منتظر پرسید
بی درنگ گفتم پسرم اگر هم بخوای نمیتونی جلوی اشکهاتو بگیری و این هیچ اشکالی نداره!
پرسید:حتی اگر چشمها و بینی ام قرمز بشن و بقیه ببینند؟!
گفتم اصلا هیچ اشکالی نداره !
گفت:آخه من مَردم!
گفتم :گاهی مَردی به اینه که اگه دردت گرفت اگه خیلی دردت گرفت شجاعت گریه کردن رو داشته باشی حتی جلوی دیگران!
و گمان میکنم درون همه ی ما دختر بچه یا پسر بچه ی اندوهناکی زندگی می کند که سالیان سال با حبس احساسات و بروز ندادن به هنگامشون ایجاد شده اند
ترس از قضاوت دیگران، ترس از ضعیف جلوه کردن، یا به اندازه ی کافی قوی نبودن، نگرانی از کوچک شمردن عامل اندوه توسط دیگران و هزار و یک ترس دیگر، اندوه بر اندوهِ دل دختربچه و پسر بچه ی غمگینِ سر در گریبان برده ی درونمان افزوده تا جائی که روزی بی طاقت می شود و به کوچکترین تلنگر از درونمان عصیان میکند .این هیجان فرو خورده، به گاه عصیان شکلهای مختلفی می گیرد گاهی شکلِ خشمِ بی تناسب با واقعه یا گریه ناگهانی به بهانه ای ناچیز یا فریادی تعجب برانگیز یا....
بروز منصفانه و به هنگام احساسات و هیجانات حق ماست و تنها خط قرمزش آسیب رساندن به دیگران است.
همان مهمی که تمام تلاشم را خواهم کرد تا به کودکانم (و پیش از آنها به خودم) یاد آور شوم وبیاموزم.
و فضای امن بروز احساسات را برایشان فراهم آورم (چه اینکه این دومی شاید حتی از اولی مهمتر باشد).
ف توکلی فر
پسرکم با پیازی در دست با لحنی جدی و منتظر پرسید
بی درنگ گفتم پسرم اگر هم بخوای نمیتونی جلوی اشکهاتو بگیری و این هیچ اشکالی نداره!
پرسید:حتی اگر چشمها و بینی ام قرمز بشن و بقیه ببینند؟!
گفتم اصلا هیچ اشکالی نداره !
گفت:آخه من مَردم!
گفتم :گاهی مَردی به اینه که اگه دردت گرفت اگه خیلی دردت گرفت شجاعت گریه کردن رو داشته باشی حتی جلوی دیگران!
و گمان میکنم درون همه ی ما دختر بچه یا پسر بچه ی اندوهناکی زندگی می کند که سالیان سال با حبس احساسات و بروز ندادن به هنگامشون ایجاد شده اند
ترس از قضاوت دیگران، ترس از ضعیف جلوه کردن، یا به اندازه ی کافی قوی نبودن، نگرانی از کوچک شمردن عامل اندوه توسط دیگران و هزار و یک ترس دیگر، اندوه بر اندوهِ دل دختربچه و پسر بچه ی غمگینِ سر در گریبان برده ی درونمان افزوده تا جائی که روزی بی طاقت می شود و به کوچکترین تلنگر از درونمان عصیان میکند .این هیجان فرو خورده، به گاه عصیان شکلهای مختلفی می گیرد گاهی شکلِ خشمِ بی تناسب با واقعه یا گریه ناگهانی به بهانه ای ناچیز یا فریادی تعجب برانگیز یا....
بروز منصفانه و به هنگام احساسات و هیجانات حق ماست و تنها خط قرمزش آسیب رساندن به دیگران است.
همان مهمی که تمام تلاشم را خواهم کرد تا به کودکانم (و پیش از آنها به خودم) یاد آور شوم وبیاموزم.
و فضای امن بروز احساسات را برایشان فراهم آورم (چه اینکه این دومی شاید حتی از اولی مهمتر باشد).
ف توکلی فر
