سایه‌ی دراز لنگر ساعت روی بیابان بی‌ پایان در...

سایه‌ی دراز لنگر ساعت روی بیابان بی‌ پایان در نوس
سایه‌ی دراز لنگر ساعت
روی بیابان بی‌ پایان در نوسان بود!
می‌آمد، می‌رفت.
می‌آمد، می‌رفت.
و نگاه انسانی
به دنبالش می‌دوید...


سهراب سپهری

#سهراب_سپهری