پذیرا آمدن سخن باطل در دل باطلان - گفت اینک راست پذرفتم بجان - مولوی - مثنوی معنوی - دفتر دوم - بخش 109
گفت اینک راست پذرفتم بجان
کژ نماید راست در پیش کژان
گر بگویی احولی را مه یکیست
گویدت این دوست و در وحدت شکیست
ور برو خندد کسی گوید دو است
راست دارد این سزای بد خو است
بر دروغان جمع می‌آید دروغ
للخبیثات الخبیثین زد فروغ
دل فراخان را بود دست فراخ
چشم کوران را عثار سنگ‌لاخ
