کودکان نیلوفری/ پاهای کودکتان را نبندید!
نویسنده: کاوه فیضاللهی
سنت بستن پای دختران در چین هزار سال سابقه داشت و هنوز میتوان پیرزنانی یافت که پاهای خود را به این رسم باخته و سالهاست که زمینگیر شدهاند. پای دختربچهها را چنان محکم میبستند که انگشتان دیگر حول محور شست میچرخیدند و به کف پا میچسبیدند. سپس کل این قسمت روی پاشنه تا میشد و شکافی عمیق به وجود میآورد.
اندازه ایدهآل این پا که اصطلاحا «پای لوتوس» یا پای نیلوفری نامیده میشد، فقط 10 سانتیمتر بود. این پا گرچه از دید دیگران در کفشهای مخصوص زیبا به نظر میرسید، اما از نزدیک سُممانند و هولناک بود. دختران لوتوس، علاوه بر تحمل درد وحشتناک، در تمام دوران کودکی و پس از آن تا پایان عمر از دویدن و راه رفتن محروم بودند و ناگزیر باید روی کجاوه حمل میشدند.
امروزه این معلولیت خودخواسته برای ما باورنکردنی است و به سختی میتوانیم علل پیدایش و ماندگاری آن برای هزار سال را درک کنیم. با این حال، میان وضعیت امروز کودکان ما و آن دختربچههای چینی شباهتهای زیادی هست که احتمالا ناظران آینده را به تعجب وادار خواهد کرد و سوالهای مشابهی را در ذهن آنها ایجاد خواهد کرد. ما امروزه با پدیدهای جدید و رو به گسترش مواجهیم که عبارت است از کودکان دیجیتال آپارتمانی.
این کودکان تمام دوران کودکیشان را در اتاقهای کوچک آپارتمانهای بزرگ سپری میکنند و بخش عمده وقتشان به بازیهای کامپیوتری، تماشای فیلم و کارتون و کار با ابزارهای دیجیتال، شامل انواع تبلتها، پلتفورمهای بازی، گوشیهای هوشمند و مانند آنها میگذرد. سبک زندگی کودکان بیتحرک خانهنشین آنها را چاق، فاقد مهارتهای حرکتی، بیحوصله، دچار تنش، سرکش، فاقد مهارتهای لازم برای روابط اجتماعی و خودشیفته میسازد.
رسم بستن پای دختران در چین ابتدا میان طبقات بالا رواج یافت و سپس تمام طبقات اجتماعی از آن تقلید کردند. به عبارت دیگر، اگر کسی این کار را نمیکرد وحشی و عقبمانده به شمار میرفت. پای کوچک به نماد جایگاه اجتماعی تبدیل شد و پیامش این بود که ما چون پولداریم نیازی به پاهایمان برای کار کردن نداریم!
عصر ایران
ادامه این یادداشت را در لینک زیر بخوانید:
https://www.asriran.com/fa/news/689017
#کودکان_نیلوفری #بستن_پای_کودک